2011-10-04
Als een band zorgt voor enorme verdeeldheid onder zowel luisteraars als critici, is er meestal iets bijzonders aan de hand. De Californische rockband Girls is bijzonder. Het selftitled debuutalbum van de Amerikanen werd al overspoeld met de meest uiteenlopende meningen en opvolger Father, Son, Holy Ghost gaat voor alleen maar meer verdeeldheid zorgen. Eén ding is wat ondergetekende betreft zeker: Girls is de meest indrukwekkende duizendpoot in de muziekwereld. En Father, Son, Holy Ghost is één van de meest indrukwekkende albums van 2011.Op deze tweede plaat zetten Christopher Owens en Chet White (aangevuld met een steeds wisselende bandline-up) een stapje verder als de meest veelzijdige rockband ter wereld. Father, Son, Holy Ghost bevat zonnige, The Beach Boys-achtige popliedjes, epische anthems, gospeluitspattingen en akoestische tranentrekkers. De nummers per stuk bekeken, zouden we Girls vaardig maar onorigineel noemen. Net als op de debuutplaat en de EP Broken Dreams Club liggen de invloeden voor het oprapen. Maar er is geen band op aarde die deze invloeden zo stevig samenbindt tot één overtuigend pakket als dit duo.
Father, Son, Holy Ghost heeft de zeldzame eigenschap zowel zeer gevarieerd als constistent te zijn. Maar bovenal en simpelweg is het één van de leukste rockplaten in jaren. Owens’ plezier spettert als chloorwater na een vetbommetje van de zang af. Zonnige tracks als ‘Honey Bunny’ en ‘Magic’ behoren tot de top in de categorie feelgood songs. Maar tevens telt dit album een aantal overweldigende emotionele momenten, zoals de wens om liefde in de grootse single ‘Vomit’ en een gitaarsolo die als de zon door donkere wolken breekt in ‘Forgiveness’. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de hemelse gelukzaligheid die een gospelsong als ‘Love Like A River’ uitstraalt. Of over het explosieve gitaargeweld in ‘Die’ en de wonderschone opbouw van de akoestische ballad ‘Just A Song’.
Al die reisjes naar verschillende plaatsen op de muzikale wereldkaart zonder ook maar één keer over te stappen. Father, Son, Holy Ghost is het enige album in de recente geschiedenis die dit klaar weet te spelen. Dat gegeven, in combinatie met het plezier, muzikaal vakmanschap, sterke songwriting en gevoel, maakt Father, Son, Holy Ghost een van de beste cd’s van 2011.
Automatic Sam - Texino Automatic Sam is een band uit Nijmegen die bluesy garagerock maakt. Tot nu...
dEUS - Keep You Close Sinds de oprichting in 1991 kende dEUS talloze bezettingswisselingen, maar...