2011-06-23
Bij hele bijzondere of goede muziek valt vaak de term buitenaards. Die term wordt echter ook wel gebruikt om de sfeer weer te geven: alsof het je heel ver meevoert, de gewichtloosheid in. Grappling Hooks heeft ook het gevoel van gewichtloosheid, maar dan heel aards. North Atlantic Oscillation laat je slechts enkele meters boven de grond zweven. Of misschien zelfs drijven in heel zout water. Het is in ieder geval lastig om grip op de muziek van de band te krijgen. Om toch even hokjes te zoeken: pak een deel Brian Eno en een deel Porcupine Tree en hussel dat goed door elkaar. Blaas er wat lucht in et voila. Neem bijvoorbeeld het nummer ‘Cell Count’, waar computergegenereerde bliepjes de opmaat geven voor een steady beat, die behoorlijk naar voren leunt. Daar wordt een hoge, doch mannelijke kopstem op gelegd. Het geheel is vrij rockerig, maar het refrein is weer uitermate sfeerovol, met lange synth-akkoorden, een scherpe akkoorden aanslaande gitaar en een zich repeterende, bijna bezwerende zanglijn.
Opvallend aan het hele album als geheel is dat er heel veel lijkt te gebeuren, maar dat is slechts een fata morgana. Welbeschouwd bestaan de nummers telkens uit een andere basis, maar die basis wordt wel het hele nummer aangehouden. Dezelfde akkoorden, dezelfde schema’s. Sterker nog, de meeste teksten zijn niet langer dan tien regels, omdat ze telkens terugkomen of worden uitgesmeerd in lange zinsdelen.
Het is een ongelofelijk knap trucje waar North Atlantic Oscillation zich van bedient, want met slechts enkele lijntjes lijkt een heel raamwerk volgespannen. De truc zit hem in de tegendraadsheid van die lijnen. Let bijvoorbeeld op hoe in ’77 Hours’ de bas, de gitaar en de synth eigenlijk tegen elkaar in spelen, terwijl de akkoorden toch overeenkomen. En juist doordat er eigenlijk weinig gebeurt en veel zich herhaalt of uitspreidt over tientallen seconden zo niet minuten, is het geheel enorm bezwerend en intrigerend.
Terecht is het dan ook dat voor deze heruitgave (na behoorlijk succes in Engeland) er een cd met remixes – met zelfs een tekst uit een Nederlandse documentaire in ‘Alexanderplatz’ - is meegeleverd. Daar leent de muziek zich namelijk uitstekend voor. En ook live blijken de muzikanten het sfeertje te kunnen waarborgen. Beste remix is overigens van Engineers, die het nummer ’77 Hours’ aanpasten.
Grappling Hooks is een enorm bijzonder album dat getuigt van een unieke muzikale begaafdheid. Het is een listige plaat, waarbij veel luisteraars zullen afhaken. Dat wordt nog versterkt doordat het af en toe lijkt dat de band ook niet weet hoe ze uit sommige stretches komen. Dat is het enige minpunt aan een verder heel sterk dubbelalbum.
Shirley Lee - Winter Autumn Summer Spring “One day Spearmint will be hailed as Gods” zei NME ooit over de Londense...
Ten Page Pilot - Into the Eyes of the Armed Ten Page Pilot is een vierkoppige Nederlandse stonerrockband. Het viertal...