RECENSIE: Giant Sand - Valley of Rain / Blurry Blue Mountain

Giant Sand – Blurry Blue Mountain / Valley Of Rain (re-mastered, re-mixed and re-sequenced
recensie cijfer 2010-12-20 Het kwart eeuw oude en voor die gelegenheid zopas heruitgegeven Valley Of Rain (1985) en Giant Sand’s echte nieuwe album Blurry Blue Mountain draaiden de afgelopen tijd om beurten hun rondjes. Zonder voorkennis en enig inzicht in wat er in de tussentijd aan plaatwerk voorbij is gekomen had ondergetekende deze albums wellicht niet een-twee-drie aan een en dezelfde artiest toegeschreven. Het contrast is immers enorm.

Nu hebben we bij lange na niet alles van frontman Howe Gelb’s omvangrijke oeuvre gehoord, laat staan in huis, maar bovengenoemde titels zouden best wel eens dienst kunnen doen als twee extremen in ‘s mans output: De eerste een energieke en gretige rockplaat en de tweede een grotendeels lome, haast nonchalant klinkende aangelegenheid.

De avontuurlijke Americana, zoals uw recensent van dienst die kent van met name Glum (1994) en Chore Of Enchantment (2000) is op eersteling Valley Of Rain nog eigenlijk nauwelijks aanwezig. De plaat rockt er wel lekker stevig op los en laat een zeer bevlogen collectief horen; beslist aanleiding om het andere pré-Glum materiaal van de band ook eens onder de loep te gaan nemen.

Op nieuweling Blurry Blue Mountain hernemen Gelb en co. wel gewoon wederom de gekende alt.country-motiefjes. Voor een verrassende, experimentele, grenzen opzoekende en met dynamiek spelende luistertrip kunt u echter beter een andere Giant Sand plaat opzetten. Dit album kenmerkt zich namelijk door een nogal rechtlijnige en vooral tijdens de eerste helft zeer ingetogen aanpak. Dat maakt het overigens niet tot een draak van een plaat. Integendeel. Met name opener ‘Fields Of Green’, het lange ‘Monk’s Mountain’, het in strakke draf lopende ‘Ride The Rail’, de vernieuwde versie van het eigen ‘Thin Line Man’, het slepende ‘No Tellin’’ en het ouderwets goede ‘Better Man Than Me’ zijn zeer welkome toevoegingen aan Gelb’s immense palmares. Geheel in de ban raken we, net als bij de hier en daar ook wat inkakkende voorganger proVISIONS (2008), echter niet van Blurry Blue Mountain.
Recensent:Cyrille Bloemers Artiest:Giant Sand Label:Fire Records
Sufjan Stevens – The Age of Adz

Sufjan Stevens - The Age of AdzZoals ieder jaar is het in december weer tijd voor de bekende lijstjes....

Venetian Snares – My So-called Life

Venetian Snares - My So-Called Life Als er één iemand is die het laatste decennium op voortreffelijke wijze heeft...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT