2010-04-13
Het Duitse The Retaliation Process is weer een nieuwe loot aan de overbevolkte metalcore boom. Het vijftal komt uit Hamburg en bestaat sinds 2008 als doorstart van het eveneens Duitse Nayled, dus groentjes zijn het allang niet meer. Het debuut album Downfall van het vijftal is alweer even uit. Men zegt inspiratie te halen uit de muziek van uiteenlopende bands als Entombed, Meshuggah, Metallica en Megadeth.De metalcore van de heren met invloeden uit death- en thrasmetal is verre van origineel en klinkt helaas nogal geforceerd. Het duurt dan ook tot het derde nummer ‘Four Seasons Of Self Mutilation’ eer je even opveert omdat er iets opvallends klinkt. Daarvoor zijn de eerste twee nummers volkomen langs je heen gegaan. Pas in dit derde nummer wordt er soms wat gas teruggenomen wat de dynamiek verhoogt en ook de gothic aandoende cleane vocalen maken dat het nummer behapbaar is. Ook het agressieve ‘Bridge End’ is de moeite waard.
Halverwege het album krijgen we even een rustgevend pilletje voorgezet in de vorm van het instrumentaaltje ‘Prozac’. Daarna stuiteren we weer vrolijk verder in de hoogste versnelling met nummers die ook nu niet veel nieuws laten horen of het moet het fraaie gitaarspel aan het begin van ‘Down’ zijn. Meest opvallende nummer is het langzamere ‘On The Way Back’ dat clichématig begint met regen en onweer maar uitgroeit als het beste nummer op het album. De band lijkt hierin een beetje op de Franse death/wave formatie S.U.P. Het lijkt een mooi aanknopingspunt om op verder te borduren.
Downfall maakt zelden echt indruk en enkele goede nummers is gewoon te weinig om een album te redden. Ook na tien keer luisteren blijft er bitter weinig hangen. Wel zijn er enkele lichtpuntjes waar de band mee verder moet kunnen, en moeten we maar hopen dat ze snel af stappen van de saaie metalcore die het album domineert.
Curse of the Forgotten - Sacrifice Curse Of The Forgotten is een relatief jonge band die is opgericht in 2006....
I Walk The Line - Language of the Lost I Walk The Line zou gezien de naam moeten denken aan Johnny Cash, maar...