2009-01-17
1978, Washington DC. Paul ‘HR’ Hudson staat met de Bad Brains aan de wieg van hardcore punk. Inmiddels zijn we ruim 30 (!) jaar verder en brengt HR zijn eerste solo plaat in acht jaar uit. Op Hey Wella wordt wederom een mix van punk, reggae, funk en wat al niet meer neergezet. HR is al wat jaartjes (een beetje) de weg kwijt en af en toe is het dus flink spacen geblazen. De plaat opent met de titeltrack. Muzikaal een beetje tam en HR mompelt er een verhaal doorheen. Dan komt er wat pit in de plaat met ‘Didn’t I Tell You’. Uptempo en muzikaal dik in orde. De zang springt heen en weer tussen gemompel en zang met lange uithalen. HR zoals we hem de laatste jaren meer gehoord hebben. Een dieptepunt wordt bereikt met ‘All The Happy People’. Daarnaast zijn ook de nummers ‘It’s On’ en met name ook ‘You Got A Girlfriend’ van een laag niveau.
Voor een goede pot dub/reggae leent de stem en de manier van zingen van HR zich prima. Zodra de eerste noten van ‘Yo Here We Go’ zijn ingezet, begeef je je in chill modus. Dit geldt ook voor ‘Luv Comes First’. ‘We Belong Togethers’ is ook relaxt, maar is een vrij matige track.
Af en toe wordt er ook nog aardig door gerockt. Dit is ondermeer het geval bij ‘In The City’ en ‘Reborn From The Dead’ en afsluiter ‘Hey Wella (Jazz)’. Anders dan de titel doet vermoeden, is het laatste nummer geen jazzy remix van de titeltrack, maar gewoon een minuut lang een lekker riffje met wat vreemde geluidseffecten.
HR is slechts een schim van wat hij ooit was. Vroeger een explosie van energie, nu vooral wat gemompel en gejammer. Als liefhebber en bewonderaar van wat hij heeft gepresteerd, probeer je er nog het beste van te maken. Maar als je het objectief bekijkt is Hey Wella een plaat die slechts afbreuk doet aan zijn naam.
CLP - Super ContinentalShitkatapult kennen we vooral van T. Raumschmiere. Met zijn unieke mix van...
Michelle Wright - Everything and More Naast Ilse de Lange is er in Nederland geen enkele andere artiest van naam...