Skip the Rush - Chaperone Recensie op Podiuminfo

2004-07-21 Vooraf moet gezegd worden dat uw recensent doorgaans een rustig, stabiel persoon is. Niet snel van zijn stuk te brengen en weinig extreme reacties. Echter, na de 3.20 minuten, voorzien van de welluidende titel Elephant Song, vindt hij zichzelf bovenin de gordijnen. Skip the Rush is de band, neuro-rock naar eigen zeggen de muziek. Nu blijkt een dergelijke uit de duim gezogen genre aanduiding in veel gevallen slechts te dienen om een reeds uitgemolken muziekstijl te verbloemen, maar hoe anders is dat bij deze Amsterdammers. Zij leggen in de zes nummers op deze EP een verbazend knap eigen geluid aan de dag. De originele mix van progrock en emo heeft misschien nog het meest weg van het Amerikaanse Coheed and Cambria, maar ook bands als Placebo, Tool en Sunny Day Real Estate worden hier en daar aangehaald. Opener Elephant Song raakt je meteen als een klap in het gezicht; werkelijk alles klopt hier. Het nummer heeft een rijke muzikale gelaagdheid en een geweldige energie en geeft zanger Jaap alle kans zichzelf te profileren als één van de grootste en meest originele talenten van Nederland. Zijn hoge zangstem en zijn vervreemdende en dynamische manier van zingen, geeft de band duidelijk heel wat extra’s, maar het is de gehele band die de muziek ook op de rest van deze EP naar een hoger plan brengt. Basis daarvoor is een krachtige eigen sound, waarin veelvuldig en op de juiste momenten gebruik wordt gemaakt van dynamiek en tempowisselingen. Het nummer Eye White is door zijn up tempo refrein bijvoorbeeld bijzonder catchy en energiek, waarna de band in de slepende afsluiter Time to Steal zijn sfeervolle en meer ingetogen kant toont. In tegenstelling tot de muziek is de productie hier en daar jammer genoeg wat minder overtuigend en dit kan, met oog op de toekomst, zeker nog worden verbeterd. Wanneer dit ook geldt voor de kwaliteiten van Skip the Rush, dan kan deze band wel eens heel, heel erg ver gaan komen. En dan hebben we het niet eens gehad over die finaleplaats bij de Grote Prijs van Nederland en het gebruik van het illustere instrument de ‘Chapman Stick’. Maar net als die neuro-rock benaming, heeft deze band dat geen van allen nodig om zich te onderscheiden. Skip the Rush vervalt namelijk nergens in het volgen van reeds geplaveide wegen en dat alleen al is bewonderenswaardig. Maar wanneer die originaliteit ook nog eens op zo’n manier verpakt wordt in muzikaal technisch interessante, maar ook zeer catchy nummers, dan mag de conclusie luiden dat we met één van Nederlands grootste talenten uit het alternatieve circuit van doen hebben. Een band met zoveel lef en kwaliteit verdient niets minder dan tromgeroffel, trompetgeschal en een staande ovatie. Ga deze band zien, koop hun muziek en maak ze groot! “There is no apology!”

Recensent:Youri van der Avoird Artiest:Skip the Rush Label:Eigen Beheer

Frezno Falls - Morning StarLeo Gstrein speelde een aantal jaar geleden in de Finale van de Grote Prijs...

The Sheer - The keyword is excitement 2004 is duidelijk het jaar van het Haarlemse The Sheer aan het worden. De...

RECENSIE: Skip the Rush - Chaperone