2008-01-27
Het label Inside Out staat garant voor kwaliteits progrock en dat geldt ook voor Tiles. De in 1993 opgerichte band uit Detroit is inmiddels al aan zijn vijfde studioalbum toe en is gek genoeg nog geen gevestigde waarde in het progrock wereldje. Aan de kwaliteit van deze nieuwe cd met de titel Fly Paper zal het niet liggen.Misschien blijft bekendheid wel uit doordat de muziek niet echt origineel is. Maar in deze muziekstijl is originaliteit niet altijd een eerste vereiste. Hier gaat het om kwaliteit en die bezit Tiles volop. Natuurlijk zullen zuurpruimen opmerken dat we hier met een Rush kopie te maken hebben. En het is ook niet te ontkennen dat de Canadezen van grote invloed zijn op het groepsgeluid. In grote lijnen kun je Tiles betitelen als een mix van Rush, Porcupine Tree en Enchant. Vooral het gitaarwerk van gitarist Chris Henin is gevarieerd en stevig en doet denken aan Rush in de tijd van Power Windows. Drummer Mark Evans heeft de drumpatronen van “octopus” Neil Peart bijzonder goed bestudeerd. Hij heeft gelukkig ook het vermogen om ze goed uit te voeren. De stem van zanger Paul Rarick is gevarieerd en doet mij bij vlagen denken aan Ted Leonard van Enchant. Het basspel van Jeff Whittle is lekker avontuurlijk en voegt wat toe aan de muziek. Zo kan je dus zeggen dat alle ingrediënten voor een prima cd aanwezig zijn.
Fly Paper is dan ook een goede cd geworden. De vrij lange songs staan als een huis en bevatten veel tempowisselingen. Het begint al goed met het openingsnummer ‘Hide in my shadow’ waar een vette riff je direct bij je lurven grijpt en niet meer loslaat. Of luister eens naar het snelle ‘Landscrape’ met adembenemend mooi drumwerk, een stevige riff en mooie lage zang. De melodielijnen staan eigenlijk overal goed en herbergen veel fraaie en soms verrassende hooks. De songs klinken ondanks de wat sombere teksten over bedreigingen en kwetsbaarheid van de mens lekker fris. Eigenlijk als het betere werk van Rush. En dat is heel wat! De cd wordt in stijl afgesloten met een lange gitaarsolo gecombineerd met een jazzy basloopje in het ruim acht minuten durende ‘Hide and seek’.
Ik denk dat Inside Out een paradepaardje in huis heeft en dat het label hiermee bewijst dat ze een neusje hebben voor goede progrock. Al met al een geslaagd werkstukje en aan te bevelen bij liefhebbers van bands als Rush en Enchant.
Reverend Organdrum - Hi-Fi StereoNeem een stap terug in de tijd naar de late jaren ’50 en de vroege jaren ’60...
Cass McCombs - Dropping the Writ Cass McCombs is iemand met weinig tot geen rust in zijn kont. Sinds de...