2024-04-01
Radian heeft het super naar hun zin in Wenen. Dit drietal ziet deze stad als de creatieve hub voor innovatieve componisten die moderne muziek willen maken, zonder enige concessies. Martin Brandlmayr (drums, vibrafoon, synthesizers, electronics), John Norman (bas) en Martin Siewert (gitaren, electronics, synthesizers) hebben daarbij ook een duit in het zakje gedaan. Zij spelen nu al ruim dertig jaar samen en als je nu weer naar hun laatste album luistert, dan hoor je dat ze er nog geen genoeg van kunnen krijgen.Distorted Rooms staat vol met gemanipuleerde (micro)tonen waarbij dit keer gitaarmotieven centraal staan. Verwacht nu geen ellenlange loops, maar wel een elektronische benadering van gitaargeluiden. Denk hierbij aan geluiden die andere muzikanten irritant of overbodig vinden: het aanslaan van een plastic plectrum op de metalen snaren of het ruizen van een te hard afgestelde versterker. Zij gebruiken deze geluiden om er eigenzinnige experimentele composities van te construeren. Het album is daardoor nergens gemakkelijk in het oor, terwijl het door het gebruik van percussie en bas nergens ontoegankelijk wordt.
Wat helpt is dat ze meteen ter zake komen. Zo overtuigt opener ‘Cold Suns’ direct met een hakkelende gitaar, waar elektronische klanken (inclusief een vervormde stem) en verschillende ritmes een sonische muur omheen zetten. Het trio weet daarna op een klinische manier een spanning op te bouwen in de daarop volgende nummers. Als je de drijvende kracht van de synthesizers hoort op ‘Cicada’, waar Brandlmayr zich een weg doorheen slaat, dan voel je die spanning direct. Soms komt het onverwacht, zoals op ‘C At The Gates’, waar uit het niets een hartslag te horen is. Het zijn deze momenten, waardoor de band excelleert.
De wat complexere muziekstukken, zoals ‘Skyskryp12’, vergen meer van de luisteraar. Een niet-versterkte elektrische gitaar speelt hierin de hoofdrol. Het dunne ‘klikkende’ geluid hiervan wordt ultiem benut als de band op het einde de versterkers maximaal openzetten. De ingebouwde stiltemomenten haalden eerder de vaart uit het nummer, waardoor je die uitbarsting niet meer verwacht. Het laat je dan ook met open mond achter. ‘Stak’ is een totaal ander verhaal: hier wordt je om de oren geslagen met allerlei kleine geluiden terwijl een dansritme wordt opgebouwd waarop je niet stil kunt zitten.
Distorted Rooms weet de muzikale balans te vinden tussen chaos en klinische discipline. Geen van de drie muzikanten overheerst; dit is een samenwerking tussen drie professionals die met elkaar de grenzen van muzikaliteit opzoeken. Niet iets om in de auto te luisteren, maar wel om lekker hard door de huiskamer te jagen op die momenten waarop je even zin hebt in iets anders.
Grandbrothers - Late ReflectionsSoms moet je groots denken. Grandbrothers , bestaande uit de Duits-Turkse...
Kristin Hersh - Clear Pond Road Kristin Hersh is al weer aan haar elfde soloalbum toe. Haar laatste album...