2022-10-15
De Amerikaanse singer-songwriter Kevin Morby kreeg de schrik van zijn leven toen hij doorkreeg dat zijn vader een hartaanval had gekregen.Toen deze was hersteld, koos hij Memphis als toevluchtsoord om zijn emoties een plaats te geven. De stad van zowel Sun als Stax Records, Elvis Presley, Johnny Cash, als de moord op Martin Luther King werd de basis van zijn zevende album. Dat was geen verkeerde keuze: This Is A Photograph behoort tot zijn beste werk. Morby draait er niet omheen: hij begint direct met de gebeurtenis die zijn korte sabbatical inleidde. Op titeltrack ‘This Is A Photograph’ neemt hij ons terug naar die dag, toen hij later ronddoolde in zijn vaders huis en toevalligerwijs een doos met foto’s vond. “This is a photograph, a window to the past / Of your father on the front lawn, with no shirt on / Ready to take on the world”. Hij zag het ideaalbeeld van zijn vader op zijn leeftijd. Met afsluiter ‘Goodbye To Goodtimes’ bevestigd hij dat hij weet wat er komen gaat (“Seems the good times have finally come to pass/make way for bad times, soon to cross our path.”).
Het album biedt meer dan het treurige event van een paar jaar geleden. Zijn verblijf in het historische Peabody hotel bracht Jeff Buckley in herinnering, die in 1997 vlakbij Memphis verdronk. Twee nummers wijdt Morby aan hem. De eerste is ‘Disappearing’ (“please don’t go swimming in the Mississippi river/If you must, if you do take off your jacket and take off your boots” ). Op ‘A Coat Of Butterflies’ blaast hij meerdere malen diens loftrompet, maar het is de tekst “Hey, man, did you hear Buckley singing ‘Hallelujah’? / He did what Leonard never could to it – gave it wings and then away it was.” dat je bij blijft.
Het gitaargedreven ‘Rock Bottom’ is een hommage aan de punkrocker Jay Reatard die in Memphis was geboren. Diens album Grown Up, Fucked Up [1999] inspireerde Morby tot het maken van dit album. Het brengt ons even terug naar zijn beginjaren toen hij muziek uitbracht met garagepunkband The Babies. Een sterker contrast met ‘Bittersweet, TN’ is er niet. Dit prachtige akoestische folkduet met zangeres Erin Rae, waar de banjo van Eric Johnson prominent schittert, is een van de vele hoogtepunten hier.
Dat hij zijn geliefde, Katie Crutchfield oftewel Waxahatchee, niet is vergeten tijdens zijn rustperiode laat hij horen op het met harp en fluit overladen ‘Stop Before I Cry’ (“’cause Katie when you’re dressed up, honey – oh, it’s hard to find the words.”). Zoals op alle nummers op het album weet hij ook hier de emotie juist te doseren. Hij heeft zich daarnaast verzekerd van een aantal topmuzikanten, waaronder zangeres Cassandra Jenkins, drummer Makaya McCraven en zijn “eigen” producer en multi-instrumentalist Sam Cohen.
Kevin Morby weet met een combinatie van indiefolk en Americana Memphis weer tot leven te brengen. Moeiteloos weet hij de luisteraar te vermaken met zijn herinneringen aan voorbij gegane artiesten, zijn kindertijd en de eerste schokkende ervaring met sterfelijkheid. Het resultaat is een pakkend, nostalgisch en tijdloos album.
Viagra Boys - Cave WorldDe Zweedse Viagra Boys , onder aanvoering van de geboren Amerikaan Sebastian...
Spice - Viv Op het eerste gehoor doet Spice aan als ‘dertien in een dozijn’, maar wie...