2022-02-12
Garbology is de studie van de hedendaagse cultuur en maatschappij, ontleend aan de context van afval en vuilnis en hoe wij ons hiervan ontdoen. Het is ook de titel van het eerste album dat rapper Aesop Rock en producer Blockhead ooit samen gemaakt hebben. Dat is opmerkelijk, aangezien zij elkaar kenden van Music For Earthworms [1997]. Hierna volgden meerdere samenwerkingsverbanden, waarvan ‘Daylight’ [2001] en ‘None Shall Pass’ [2007] het meest succesvol zijn geweest. Dat is even geleden – kan de magie tussen deze twee weer oplaaien? Het album opent met een beschrijving van het creatieve process, aan de hand van een interview met Lucian Freud “I want each picture that I'm working on to be/The only picture that I'm working on/To go a bit further/../ The only picture that anyone has ever done” . Dat klinkt alvast hoopvol, maar het is pas op het vierde nummer ‘Legerdemain’, waar de basriff voor het eerst weer als vanouds samenkomt met de beats tot groots effect. Als Aesop Rock ”I found something in the woods that I want to show you“ zingt, weet je dat ze elkaar weer muzikaal gevonden hebben.
De door Blockhead ingezette lijn van minimale drums, jazzloopjes en saxofoonsamples geven zijn partner voldoende achtergrond om iets van zijn persoonlijk leven te delen. Op het duistere en abstracte ‘All The Smartest People’, laten hij weten bekend te zijn als de hiphop/kluizenaar (“I am not officially a ghost”) en dat hij zich op elk moment kan terugtrekken (“He’s no longer on the radar”). Dat hij niet zo lastig is om mee te werken, zoals iedereen wel denkt, horen we op ‘Difficult’ (“Folk say I’m difficult/I’m too stubborn/It’s funny, I’m real easy/Y’all buggin’”).
Een aantal zaken moeten hem van het hart. Op ‘The Sea’ vraagt hij zich af waarom we zoveel spullen om ons heen moeten verzamelen, terwijl we beter de herinneringen kunnen koesteren “Shoebox full of photos from the scene/…/More stuff than you possibly need/It all falls into the sea”. Op ‘Flamingo Pink’ uit hij zijn teleurstelling over zijn muziekhelden ”Good goddamn, good goddamn/Every idol I ever met is a conman”, dat hem heeft geleerd anders te zijn dan zij (“To counteract the evil that men do/I'm a motherfuckin' gem in the refuse”).
Op afsluiter ‘Abandoned Malls’ kijkt hij terug op de afgelopen vijfentwintig jaar in de muziekwereld (”I been a punching bag for some truly deluded garbage”) en herdenkt hij het verlies van verschillende bekende vrienden (skateboard videographer Kurt Hayashi en rapper Camu Tao). Hij heeft er vrede mee, gezien “Often times the body spits the spirit out and carries on/To engineer some semblance of a normal life, yours and mine”.
Van vergane glorie is absoluut geen sprake. Niet alles werkt even goed, maar de mannen weten elkaar op verschillende momenten goed te vinden. Waarschijnlijk kunnen ze ook nog wel lachen om de albumhoes, bestaande uit een zwarte vuilniszak, met een scratch & sniff sticker. Deze zorgt ervoor dat je elke keer dat je het album opzet, geconfronteerd wordt met een oude sokken lucht. Vriendschap stinkt niet.
Rival Consoles - OverflowDe muziek van Rival Consoles (artiestennaam van de Brit Ryan Lee West) is...
The Oscillation - Untold Futures Op 23 augustus 2020 overleed Tom Relleen op 42-jarige leeftijd aan...