RECENSIE: Victory Hall - The Someday Herald

Victory
recensie cijfer 2022-03-17 De Franse muzikant Julien Pras doet er alles aan om Bordeaux op de muzikale kaart te zetten. Dat hij daarbij ook nog eens totaal verschillende genres samenbrengt verdient alle lof. Zo zingt en speelt hij gitaar in de psychedelische stoner/desert rockband Mars Red Sky en is hij samen met Helen Ferguson het folkduo Queen Of The Meadow. Zijn muzikale verkenning begon eind jaren negentig toen hij actief was in bands als Calc en Pull. Hier leerde hij David Lespès en Hugo Berrouet kennen en richtten zij samen met mede-stadgenoot Martial Solis in 2002 Victory Hall op. Dit resulteerde in het debuutalbum Wasted Unicorns [2004]. Na The Dull Commando's Merchandise ‎(2009) werd er niets meer van hen vernomen. Tot nu.

Platenlabel Tiny Room Records brengt The Someday Herald uit dat laat horen waar Julien Pras c.s. de afgelopen twaalf jaar mee bezig zijn geweest. In de achttien nummers op het album krijg je van alles voorgeschoteld. Het is dan ook lastig om de muziek te definiëren (mocht dat al nodig zijn); maar met lo-fi geïnspireerd door jaren zestig psychedelica kom je al een heel eind. ‘Flaming Barry’ met de chaotische instrumentale intro, waar een steeds uitdijende orgelpartij samen met een hectische drumpartij haast natuurlijk overgaat in een akoestisch a-ritmisch singer-songwriter nummer is wellicht de beste afspiegeling hiervan.

Er komt veel voorbij: barok-pop op ‘Miss Chief’; indierock op ‘Switching Cars & Changin' Flights’ en psychedelische rock op ‘Windshield’. Toch zijn het de duetten met Ferguson die het best blijven hangen. De prachtige ‘Golden Times’ en ‘ Fairytale Sky’ brengen ons terug in de jaren negentig DIY-tijd toen Liz Phair even de heersende macht was. De bijdragen van Emily Jane White (‘Confusion’) en Ben Pleng (‘Wait For The Crew’) zijn waardevol, maar vallen op doordat ze op de juiste plek staan in de afspeellijst. Zij dragen bij aan de veelzijdigheid die hier wordt tentoongespreid.

The Someday Herald dient gezien te worden als een inleiding tot Victory Hall. Pras leverde zijn werk van de afgelopen jaren op een 4-track cassette recorder aan en het is knap dat Tiny Room Records’ label manager Stefan Breuer hier een collage van heeft weten te maken. Het zal niet verbazen dat hij dit als een aanleiding ziet om snel hierna een volwaardig album van deze getalenteerde Franse band uit te gaan brengen. Deze verzameling zal geen deuren doen openen, daar moet nog wat meer voor gaan gebeuren.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Victory Hall Label:Tiny Room Records
Cover Astral Swans - Astral Swans

Astral Swans - Astral SwansWandelen is goed voor je. Althans, dat beweert de Canadees Astral Swans...

Cover Paul Numi - Parallel Lives

Paul Numi - Parallel Lives De Belg Peter Corijn heeft kunnen ruiken aan faam toen hij met zijn band...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT