2021-12-28
Na eerder enkele EP’s en singles te hebben uitgebracht, presenteerde Oscar Lang onlangs zijn eerste volwaardige album. De jonge muzikant uit Londen is al lange tijd actief in de muziek, maar leek met zijn eerder uitgebrachte werk nog heel erg op zoek naar een eigen geluid. Dat er dan ook aan de productie van Chew The Scenery flink is gesleuteld is daarom niet vreemd. Het is het resultaat van een creatieve muzikant die boordevol ideeën zit en deze vervolgens allemaal volledig uitgewerkt wilt presenteren binnen het tijdsbestek van een krappe drie kwartier. Lang lijkt de luisteraar mee te willen nemen in een tijdmachine, om zodoende af te reizen naar de jaren zeventig en na een ouverture in de beste ELO-traditie, waarin hij zichzelf aankondigt, officieel te openen met ‘21st Century Hobby’, een knipoog naar Electric Light Orchestra die in ’21 Century Man’ de situatie beschreven van een persoon die de mogelijkheid wordt geboden om een kijkje te nemen in de toekomst maar, teleurgesteld weer terugkeert. Lang beschrijft in zijn versie de tegenwoordige situatie waarin de sociale media regeert en die is eveneens niet om blij van te worden. De misverstanden lijken zich alleen maar op te stapelen terwijl we het echte communiceren vergeten. Hij had, aldus de bekentenis in ‘Thank You’, ook graag in de toekomst gekeken. Het heeft hem nu weliswaar enige persoonlijke groei opgeleverd maar dat ging dan wel ten koste van zijn relatie.Het zijn grote onderwerpen voor een jonge gast die heen en weer wordt geschud door allerlei hevige emoties. De muziek op Chew The Scenery vormt een ideale uitlaatklep voor de onstuimige wildebras, maar daarin schuilt nu juist het grote gevaar. De mix van pop, rock, post-punk en shoegaze is razend interessant, maar tijd om lekker even weg te dromen bij de wall of sound van gitaarklanken is er nauwelijks. Daarentegen is het energieke ‘Stuck’ typisch zo’n track die het op een festival heel erg goed zal doen en is het verrekte lastig om weerstand te bieden tegen het pakkende ‘I Could Swear’.
Pas in ‘Write Me A Letter’, een oprechte en gevoelige ballad, lijkt Lang zijn ware gezicht te tonen. Zonder alle drukke effecten en randverschijnselen blijkt hij, zichzelf begeleidend op zijn piano, wel degelijk over een aangenaam stemgeluid te beschikken, waardoor de boodschap nu pas echt goed doorkomt. Ook in de melodieuze pop van ‘Are You Happy?’ lijkt hij zich op zijn gemak te voelen. De ontspannen manier van zingen in het prachtige orkestrale ‘Final Call’ doet soms zelfs denken aan een vroege Thom Yorke.
Dit alles maakt van Chew The Scenery een boeiend album met meerdere gezichten. In zijn pogingen om de volwassen popmuzikant uit te hangen draaft hij nog wel eens te ver door, maar op dit debuutalbum bewijst Oscar Lang dat er nog veel van hem verwacht kan worden en ach, dat jeugdige enthousiasme is gewoon een kwestie van tijd.
Mick Flannery - In The GameHet had maar weinig gescheeld of Mick Flannery & Susan O’Neill waren in...
ISLAND - Yesterday Park Drie jaar geleden wist de Londense formatie ISLAND veel indruk te maken met...