2020-09-20
Er bleek een pandemie nodig om het geraas van de Sleaford Mods eindelijk een halt toe te roepen. Ooit dertien jaar geleden ontstaan op de straten van Nottingham in 2007 maar pas echt doorgebroken met de personeelsbezetting zoals die nu ruim zeven jaar actief is. Andrew Fearn kwam er toen bij om de elektronische knopjes te bedienen, heeft de maatschappelijke onvrede zoals die op luid en duidelijke wijze verwoord wordt door Jason Williamson op vrijwel alle continenten een onuitwisbare indruk gemaakt. Nadat Australië er aan het begin van dit jaar aan moest geloven zou vervolgens worden doorgepakt in de USA. Dat is er dus nog even niet van gekomen en je kunt je voorstellen dat ze daar momenteel echt wel iets anders aan hun hoofd hebben dan de opwinding van de Britse druktemakers, die strijdend tegen onrechtvaardigheid met hun indringende mix van op elektronische beats gefundeerd verbaal geweld kritiek op de gevestigde orde in combinatie met zwartgallige humor, de hoogtijdagen van de punkperiode doen herleven. In de UK worden de Mods inmiddels gezien als de belangrijkste, maar onofficiële vertegenwoordigers van een grote minderheid die volledig genegeerd wordt. Wie hier al gedurende enige tijd het buitenlandse nieuws aan zich voorbij heeft laten gaan, krijgt middels All That Glue een goed beeld van de problemen waar de gewone man in het land van Boris Johnson zoal tegen aan loopt. Nog steeds beschrijft een publieksfavoriet als ‘Jobseeker’ uit 2013 een situatie die zich nog dagelijks voordoet en wordt the working class zonder werk nog altijd als stront behandeld.Het bleek voor iedereen een goed moment om even de balans op te maken en de schade die de afgelopen zeven jaar is aangericht te kunnen overzien. Bij die terugblik kwam men tot de ontdekking dat veel interessant materiaal als B-kantje of slechts op heel kleine schaal werd uitgebracht en dat er nog veel meer ongebruikt is blijven liggen of helemaal niet meer verkrijgbaar is. Zelfs het grote Spotify blijkt maar over een fractie van het totale opgebouwde oeuvre te beschikken en daar moest volgens de twee snel iets aan gebeuren. Zo is daar ‘Blog Maggot’ van de plank gehaald waarin gevestigde namen als Ed Sheeran of Robin Thicke stevig worden aangepakt en waarin Sleaford Mods als de Britse equivalent van The Wu-Tang Clan fungeert. Ook diegenen die beweren dat punk iets uit een ver verleden is, worden op ‘OBCT’ met hun neus op de feiten gedrukt. Voor genuanceerde uitspraken ben je hier aan het verkeerde adres. Om het nog even te benadrukken vinden we fijngevoelige poëzie zoals in ‘Tied Up In Nottz’: ”The smell of piss is so strong it smells like decent bacon” om er vervolgens aan toe te voegen ”I woke up with shit in my sock outside the Polish off licence”. Zo grof als in ‘Fizzy’ van Austerity Dogs uit 2013 wordt het niet snel meer en ook de 2- of 3-nootsbaslijnen hebben plaatsgemaakt voor een meer uitgebreide muzikale omlijsting, maar het gif is er nog lang niet uit. ”Ik heb het opgegeven om te doen alsof en daarom zeg ik gewoon waar het op staat. Ook al is dat in bewoordingen waar jij moeite mee hebt”, aldus Williamson in een onlangs gehouden interview.
Hoewel een groot gedeelte van All That Glue uit bekend materiaal bestaat, is het album, waarvan de hoes gesierd wordt door een pispot waarin zich enkele sigarettenpeuken bevinden, wel degelijk interessant voor zowel de fans van het eerste uur als diegenen die iets later werden gegrepen door de opgewonden standjes met hun absurdistische humor waar het cynisme dikwijls vanaf druipt. Met maar liefst 22 allesbehalve verfijnde sfeerimpressies uit de Britse samenleving biedt deze verzameling een bonte mix van rauwe teksten die zo uit de goot bij elkaar geschraapt lijkt, maar die naar alle waarschijnlijkheid over tien jaar helaas nog steeds relevant blijkt te zijn.
The Stroppies - Look Alive!Volgens de kenners is The Stroppies een Australische supergroep. De...
Melenas - Dias Raros Een Spaanse band die bestaat uit vier vrouwelijke bandleden, dat hebben we...