2020-06-10
Margriet Sjoerdsma bracht vorig jaar onder pseudoniem Odelion een gelijknamig album uit. Zij werd geïnspireerd door de omgeving van Odelien, een houten huisje in landelijk Noorwegen, waar ze drie maanden de tijd voor zichzelf nam om haar gebroken hart te zalven. Het leverde haar voldoende zelfgeschreven liedjes op om samen met Louk Boudesteijn en producer Tobias Fröberg (Ane Brun) een volwaardig album op te nemen. Odelion werd lovend ontvangen en resulteerde in een aanvraag van Muziekcentrum van de Omroep om een volgend album op te nemen. Het lag voor de hand om Boudesteijn en zijn bevriende koperblazers hiervoor te vragen. Aangezien ze een keer met pianist Jeroen van Vliet wilde werken was de basis al snel gelegd. Na enig rondvragen op Facebook kwam zij bij het Westside Trio terecht, die de strijkers vormen op Odelion Orchestra.Het album bevat zes composities van Boudesteijn (die weinig beklijven) en evenzoveel bewerkingen van nummers die op Odelion staan. De keuze voor de albumtitel Northern Lights is dan ook een passende ode aan de omgeving waar het allemaal begon. De muzikale invulling is echter heel anders: waar haar album zich kenmerkt door een veelzijdigheid aan stijlen, is hier gekozen om alle nummers in kamerorkestarrangement uit te voeren. Hierdoor klinkt het veelal hetzelfde en als luisteraar wordt de aandacht naar de teksten geleid. Pas dan hoor je hoe gekunsteld Engels deze zijn (“In the early morning breeze/An old man’s waiting patiently for that golden hair to pass him by/There’s the sky in those young boy’s eyes” uit ‘Einzelhymne’ bijvoorbeeld).
Of je het wilt of niet: je gaat toch het originele materiaal beluisteren en zoeken naar de meerwaarde van het samengestelde orkest. ‘Forgiveness’ is het enige nummer wat boven het origineel uitstijgt. Het meest afwijkende is ‘Lying Hearts That Lie Awake At Night’. Daar waar haar eigen versie met drum, cello en vooral de plukkende gitaar voor een opzwepend geheel zorgt, is hier alle snelheid en spanning uitgehaald. ‘Blue Eyed Boy’, wat zij solo op piano heel gepassioneerd live brengt, wordt hier gereduceerd tot een emotieloos stuk, waarbij de blazers dusdanig de overhand nemen dat zij hier zelf bijna in verdrinkt.
Sjoerdsma neemt een risico door nummers van een goed ontvangen album met een orkest op te nemen. Helaas pakt dat niet goed uit. Liefhebbers van haar werk kunnen wellicht de alternatieve versies waarderen, maar voor de onbevooroordeelde luisteraar zijn er betere albums om met haar kennis te maken.
Equal Idiots - Adolescence Blues CommunityEind 2017 doet de dan 22-jarige Thibault Christiaensen mee aan de Vlaamse...
This Can Hurt - Worlds Apart Muziek die niet precies in een hokje past is voor de meeste mensen maar...