2020-06-17
Deutsche Gründlichkeit kent zijn weerga niet op het debuutalbum van The Alligator Wine: zij laten horen hoe twee jeugdvrienden een rockplaat kunnen maken zonder een gitaar te bespelen. Keyboardspeler en zanger Rob Vitacca en drummer Thomas Teufel brengen na drie EP’s Demons Of The Mind uit, hun eerste volwaardige album. Was de EP Swamp Arena uit 2016 met vijf demo’s een ietwat weifelende start, de vorige jaar uitgebrachte EP’s The Flying Carousel en The Reptile Experience - Live from Frankfurt maakten duidelijk dat een volwassen vervolg onvermijdelijk was. Met producer Kristian "Kohle" Kohlmannslehner doken zij een studio in om nieuwe nummers en eerdere demo’s professioneel op te nemen. De naam van de band is ontleend aan het gelijknamige recept van Screamin’ Jay Hawkins, om iets smakelijks te maken uit, een van origine prehistorisch, dier. De band gebruikt de analogie om de ingrediënten van jaren zeventig psychedelische rock, disco en progrock om hun eclectische muzikale cocktail te omschrijven. Dat is niet alleen goed gevonden, het slaat ook meteen de spijker op zijn kop. De unieke melodieën, afkomstig uit verschillende Hammond orgels, Moogs en Fender Rhodes zorgen ervoor dat je de gitaar totaal vergeet. Van de rockgedreven meezinger ‘Shotgun’ tot en met de afsluitende powerballad ‘Sweetheart On Fire’: het zit heel goed in elkaar. Van de experimentele krautrock uit hun begindagen is maar weinig over .
Referenties naar hun favoriete dier daargelaten (“Don’t fear the Gator” in ‘Crocodile Inn’ onder andere) is het album doorspekt met verschillende, grappige teksten en tekstuele spitsvondigheden (“I have one foot in the disco, one foot in the grave/one foot on the dancefloor, one foot down in hell” in ‘The Flying Carousel’). Toch is er ook ruimte voor serieuze zaken, zoals de cover ’One Million Slaves’ van Otis Walker, wat zij dan brengen als een stompend strijdlied, welke niet geheel aansluit bij de delicate materie in kwestie (”Ten million slaves crossed that Ocean/They had shackles on their legs”). Daar zou een duistere sfeer, zoals die bij ‘Lorane’, beter bij gepast hebben.
De muzikale cocktail die The Alligator Wine ons voorschotelt is er een die naar meer smaakt. Het album verveelt nergens en diegene die de volgorde van deze negen nummers heeft bepaald verdient dan ook een compliment. Dat er maar twee muzikanten aan het werk zijn, hoor je nergens aan af: er is meer dan genoeg energie en kwaliteit aanwezig om het album keer op keer te willen beluisteren.
Aborted - La Grande MascaradeDe heren van Aborted vormen niet alleen een van de hardste, maar ook een...
Beneath The Massacre - Fearmonger Van Beneath The Massacre hebben we lang niets meer vernomen. De Canadese...