RECENSIE: The Pictish Trail - Thumb World

Pictish
recensie cijfer 2020-02-21 Johnny Lynch is een muzikant en indie-labelbaas, woonachtig op het Schotse eiland Eigg. Sinds 2003 brengt hij muziek uit onder de naam The Pictish Trail en daarnaast werkte hij samen met muzikanten als James Yorkston en Malcolm Middelton (de helft van Arab Strap). Ook bracht hij in 2010 samen met Adem Ilhan een album uit onder de naam Silver Columns.

Thumb World is het achtste album van The Pictish Trail en het is de opvolger van Future Echoes uit 2016. De naam van het album is tweeledig. Enerzijds zijn het onze duimen (in het Engels “opposable thumbs”) die ons onderscheiden van de meeste andere diersoorten op deze planeet. Anderzijds gebruiken we deze duimen tegenwoordig vooral om te swipen en ons zo via een scherm aan de werkelijkheid te onttrekken.

Lynch trekt op Thumb World de lijn van zijn eerdere werk door. We horen indie, folk en elektronica, gemengd tot een natuurlijk geheel. Opmerkelijk genoeg klinkt de muziek door alle elektronische snufjes en zo nu en dan het gebruik van een vocoder helemaal niet futuristisch, maar eerder nostalgisch en melancholisch. In dat aspect doet de muziek op Thumb World regelmatig denken aan Grandaddy, ook een act waarvan de muziek door elektronica juist een nostalgisch gevoel krijgt. De soms hoge zang van Lynch versterkt de gelijkenis met de Amerikaanse band rond Jason Lytle. Als Lynch dan ook eens nog de elektrische gitaar laat spreken, zoals bijvoorbeeld in ‘Fear Anchor’ levert dit een track op die zo op The Sophtware Slump had kunnen staan.

In het rustige ‘Slow Memories’ doet The Pictish Trail dan weer wat meer aan de muziek van Air denken en door de hoge zang ook aan een rustige versie van The Flaming Lips, nog zo’n band die elektronica heel melancholisch kan laten klinken.


‘Bad Algebra’ klinkt dan weer meer als Britse indie, maar in ‘Heart Eyes’ gaat Lynch juist helemaal de elektronische kant op en horen we helemaal geen ‘gewone’ instrumenten meer. Deze trend zet zich door in ‘Turning Back’, waar we een heuse dancebeat te horen krijgen. De afsluitende titeltrack is ook volledig elektronisch en begint rustig om vervolgens op te bouwen naar een heftiger laatste deel.

Deze achtste van The Pictish Trail is een prima album. Wereldschokkend is het allemaal niet, maar bij vlagen is de muziek als een warm bad, waar je heerlijk in kunt wegzakken.
Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:The Pictish Trail Label:Fire Records
Vera

Danny Vera - Pressure Makes Diamonds LiveHij heeft er zelf lang op moeten wachten, maar 2019 was voor Danny Vera het...

Cover Various - If You're Going To The City: A Tribute To Mose Allison

Various - If You're Going To The City: A Tribute To Mose Allison Mose Allison is een muziekpioneer die, met zijn interpretatie van de blues en...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT