2019-11-25
De Duitse multi-instrumentalist Jan Kerscher noemde het werken aan zijn solodebuut ook wel het werken aan zijn visie op sfeervolle post-pop, doordrenkt met een vleugje apocalypse. Geen wonder dat Like Lovers hier enige jaren voor nodig heeft gehad, het is voor hem dan ook zoveel meer geweest dan het maken van een plaat. Daar waar Kerscher een duidelijke visie heeft als producer, bleek dit voor hem niet direct het geval te zijn wanneer hij aan zijn eigen muziek werkte. Nu hij alle taken op zich nam, werd het proces een stuk complexer. Voeg daar aan toe dat Kerscher bijna alle instrumenten op deze plaat zelf speelt, en het is helemaal gerechtvaardigd dat Like Lovers de tijd heeft genomen om tot dit album te komen. Met een solodebuut maak je een eerste indruk, en die kan je tenslotte maar één keer maken.Everything All The Time Forever opent met een statement van ingewikkelde, in elkaar verweven melodieën. Wanneer men de elementen los van elkaar zou horen, zou het moeilijk in te denken zijn waar dit toe kan leiden. Uiteindelijk zorgen de verschillende lagen weliswaar voor een bombastisch en ietwat industrieel geluid, maar het klinkt tegelijkertijd ook harmonieus. De stem van Kerscher voegt daar emoties aan toe waardoor het een uitgesproken, elektronische, opener wordt. De songtitel kan hier wel eens letterlijk genomen worden; ‘Everything All The Time Forever’. Maar een volledig album ‘op volle kracht’ kan wel eens in het nadeel van de Duitser gaan werken en te chaotisch en overweldigend uitpakken. Het is dus te hopen dat er, zo nu en dan, juist ook een stapje terug wordt gedaan.
En dat gebeurt dan ook. ‘People Shaped Mirrors’ klinkt, na de grootse opener, een stuk ingetogener en radiovriendelijker. Met deze zet laat Kerscher de veelzijdigheid van zijn kunnen horen: avantgarde of commercieel, het zit er allemaal in. Kerscher laat hierbij zijn voornaamste inspiratiebron doorklinken in zijn eigen geluid: Radiohead. ‘People Shaped Mirrors’ is nog steeds gelaagd, nog steeds harmonieus, slechts minder ‘vol’, en Kerscher past zijn stemgeluid simpelweg aan de omstandigheden aan. Iets wat hij tijdens het gehele album lijkt toe te passen. ‘Something Else’ heeft een ietwat schreeuwerig karakter, mede door de toevoeging van karakteriserende violen, en dat laat Kerscher dan ook doorklinken in de vocalen. Wispelturig? Nee, zie het eerder als veelzijdig.
Ergens schetst de Duitser dat het duistere gedeelte van dit album dichter bij hemzelf ligt, dan de tracks die meer richting het ‘allround’ geluid neigen, door muzikaal iets meer uit te pakken in de eerste categorie met tracks. Dit is echter niet ten nadele van het album, het geeft slechts aan dat Kerscher zowel zichzelf als de luisteraar in acht heeft genomen. Met Everything All The Time Forever heeft de producer een prima debuutalbum afgeleverd waarmee hij zijn grote, veelzijdige, muzikale kunnen heeft bewezen, en waarmee hij een breed publiek kan aanspreken.
Danny Bryant - Means Of EscapeBinnen de blues is Danny Bryant al jarenlang een van de grotere namen. De...
Roel van Dalen - Mijn Dag Op zijn tweede album rekent Roel Van Dalen af met ”een kille jeugd” ,...