RECENSIE: The Tiger Lovemachine - Spree

TTLM
recensie cijfer 2018-11-30 Grunge van Nederlandse bodem is kort samengevat het muzikale genre waar de Zwolse band The Tiger Lovemachine voor staat op hun debuutalbum Spree. De vragen die onmiddellijk opkomen zijn: is er nog behoefte aan grunge in 2018? En zo ja, laat deze band dan iets nieuws horen? En… heeft de band zich nog ontwikkeld na de EP Little Swimmer met het prima nummer ‘Pinebox’ van vier jaar geleden?

Openingsnummer ‘Round ’n Round’ komt hard binnenvallen en het eerste wat je denkt, is dat je oude opnames van Nirvana - ten tijden van Nevermind - hebt gevonden. De zanger Ido Stoter doet erg zijn best om als Kurt Cobain te klinken, bewust of onbewust. Het nummer heeft daarnaast een loopje wat erg lijkt op ‘Come As You Are’ van Nirvana. En dat is ook de maat voor het album: het klinkt allemaal erg (te)veel als Nirvana, vooral nummers zoals ‘Spree’ en ‘Bikini Lounge’ en dat verveelt vrij snel.

De neiging is dan snel om nummers na een halve minuut te skippen, hopend dat het volgende nummer beter is. Pas op ‘Air Supply’ lijkt de band iets origineels te doen, met een tegendraads basloopje. Maar teksten als “Gasoline inside my head, long time fever” en “Always were like the queen of sadness" helpen daarbij niet. Muzikaal gezien levert dit nummer wel het eerste spannendste wapenfeit van het album op, met gitarist Eggie Braakman in goede vorm.

Valt er dan verder niets te beleven? Natuurlijk wel. ‘Man On The Sun’ begint groots en het is niet moeilijk om te bedenken dat een live uitvoering hiervan een spektakel wordt. De opzwepende gitaren en het ritme van de drums leiden tot het meezingen van “Here Comes The Sun”. Het andere noemenswaardige nummer is ‘Queen Atlas’, waarbij drummer Rick Strik de luisteraar op sleeptouw neemt. Strik eist direct de hoofdrol op: hij leidt het nummer in en bepaalt het tempo, maar zorgt er ook voor dat bassist Hans Otten kan laten zien wat hij kan.

De band moet het niet hebben van zijn originaliteit, daarentegen klinkt het als een zeer geoliede machine wat het op menig festival goed zou doen. De band bruist van energie en ze zullen een hoop lol met elkaar hebben op het podium. Maar als zij verder willen komen dan openingsact zijn voor bands als Therapy? en Claw Boys Claw, dan is er nog heel wat werk aan de winkel. En van een opleving van de grunge is al helemaal geen sprake.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:The Tiger Lovemachine Label:Eigen Beheer
Cover Kingsborough - 1544

Kingsborough - 1544Bay Area, San Francisco, staat bekend als kweekvijver van talloze...

BES

Black-Eyed Snakes - Seven Horses De muzikale carrière van Alan Sparhawk blijkt onnavolgbaar. Het meest bekend...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT