RECENSIE: Claw Boys Claw - It`s Not Me, The Horse Is Not Me - Part 1

CBC
recensie cijfer 2018-03-28 Het debuut van Claw Boys Claw sloeg in 1984 in als een bom. De twaalf nummers van Shocking Shades Of Claw Boys Claw werden in een middagje op plaat gezet met de intensiteit van een live optreden. Een overdonderende debuutplaat vol met dampende garagerock, rock & roll en trash-blues.

In de jaren ’80 en ’90 was Claw Boys Claw een vaste waarde in het vaderlandse clubcircuit. In 1992 scoorde de inmiddels van een nieuwe ritmesectie en een nieuw geluid voorziene band zelfs nog een bonafide radiohit met de akoestische ballad ‘Rosie’ (met plek 20 als hoogste notering). En nu is er hun eerste album sinds Hammer uit 2013: It’s Not Me, The Horse Is Not Me/Part 1.

Vaste en onmisbare waarden van de band zijn natuurlijk zanger/frontman Peter te Bos en zijn kompaan John Cameron (gitaar en backing vocals). Samen zijn ze verantwoordelijk voor al het songmateriaal op het album. De huidige ritmesectie bestaat uit drummer Jeroen Kleijn (o.a. Tim Knol, Johan, Daryll Ann) en bassist Marcus Bruystens.

Claw Boys Claw komt met ‘Suck Up The Mountain’ en ‘In A While’ wat voorzichtig uit de startblokken. Maar vanaf titeltrack ‘It’s Not Me, The Horse Is Not Me’ raakt de band op stoom. De titeltrack is een lekker stug voortdenderende garagerocker in de stijl van de The Nomads. ‘Echo Echo’ is een echo naar eigen hit ‘Rosie’.
Het refrein van de sterke single ‘Polly Maggoo’ bevat een knipoog naar de door gitarist John Cameron bewonderde punklegende Ivy Green. Geen “wap shoo wap, wap wap shoo wap” dit keer, maar ”Who who wham boo-am, wham bam boo-am”.

Een ander hoogtepunt is ‘Red Letter’ waarin de gitaar van Cameron als vanouds mag ronken. In songs als ‘Waiting For The Sun’ en ‘Shakes’ komen de sixties-invloeden van de band wat prominenter naar voren.
Hoewel niet alle tracks even sterk zijn, heeft Claw Boys Claw op It’s Not Me, The Horse Is Not Me/Part 1 wel een mooie balans gevonden tussen het onstuimige werk van haar beginperiode en het meer ingetogen werk uit de ‘Rosie’-periode. In afsluiter ‘Fade’ zingt Peter te Bos dan ook toepasselijk: ”The sound is back, I’m not afraid”. Niet volmaakt, maar zeker geslaagd. Op naar de podia!
Recensent:Bart Slaats Artiest:Claw Boys Claw Label:Butler Records
Soccer Mommy

Soccer Mommy - Still CleanEen van de hoogtepunten van SXSW 2018, het belangrijkste showcase festival in...

Cover Jankobus Seunnenga - Fabels Met Kleurkrijt

Jankobus Seunnenga - Fabels Met Kleurkrijt In 2017 bracht Jankobus Seunnenga met Dick Vestdijk Voor Het Land uit....

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT