RECENSIE: Omar Rodriguez-Lopez Group - Megaritual / Despair

Omar Rodriguez Lopez - Ritual
2009-02-22 Omar Rodriguez Lopez, de befaamde gitarist en componist van Mars Volta, besloot dat het tijd werd om zijn naar zichzelf vernoemde bijproject eens wat meer onder de aandacht te brengen. In zeer korte tijd werden de albums Megaritual en Despair uitgegeven. De eerstgenoemde maakt onderdeel uit van de in Amsterdam opgenomen sets uit 2006, die werden uitgegeven in de jaren daarop, de laatstgenoemde is een album geïnspireerd door de stad Jerusalem in de aanloop naar het album The Bedlam in Goliath en bestaat uit veldopnames.

Megaritual, de vijfde uit de reeks, bevat vele gitaarnummers met vele lagen. Als op het werk van Mars Volta speelt Omar het hele heelal bij elkaar in zijn ellenlange gitaarsolo’s met een podium vol effecten. Dit keer minder jazz dan we van Omar gewend zijn, maar wel de karakteristieke, dramatische effecten. Zo brengt bijvoorbeeld het nummer ‘Screaming Babies Inside Out’ (opzich een vrij barokke benaming voor een gitaarnummer) de “goede oude tijd” van De-loused in the Comatorium terug en kan ‘A Push at the Button’, zij het ietwat rustiger, zo op The Bedlam in Goliath. Toch is Omar in zijn eentje andere koek dan The Mars Volta. Alleen al Cedric’s wilde zangcapriolen en de belachelijke drumritmes van Thomas Pidgen maken het album waziger, minder stampend en nog meer hallucinatoir dan TMV. Fijn zijn ook de invloeden uit Zuid-Amerikaanse muziek, terugkomend in bijvoorbeeld de drumritmes van ‘At the Push of a Button’ en ‘Panta Section’. Loopjes met dissonanten zouden bij TMV wat minder prominent worden, maar krijgen op Megaritual soms wat meer de vrije loop. Zo freakt ‘Bells at the Supstream’ behoorlijk door.

Despair laat een hele andere kant van Omar zien. In tien nummers takkeherrie en drones krijg je het gevoel beland te zijn in een duister Duits spookhuis. Duits, vanwege de Duitse titels die alle nummers die onderling onafscheidelijk zijn meekrijgen. Titels als ‘Liebe ist Kalter als der Tod’ maken het er niet veel vrolijker op. Desolate, langzaam afgespeelde geluiden en enge opbouw vullen de kamer voor bijna 40 minuten. Nauwelijks dynamiek is hier terug te vinden. Een sfeerplaat waar mijns inziens weinig aandacht aan is besteed.

Voor fans van The Mars Volta zijn beide albums must-haves. Voor Megarituals, omdat door het beluisteren van dit album Omar’s invloed op de band nog duidelijker wordt. Voor Despair, omdat dit duidelijk laat merken dat ook een groot musicus als Omar zijn doel soms ook volledig voorbij schiet.

Megarituals:
Despair:


Eerdere recensies van Omar Rodriguez-Lopez:
- 19-02-2008: The Bedlam in Goliath (met The Mars Volta).
Recensent:Erik Oudman Artiest:Omar Rodriguez-Lopez Group Label:Willie Anderson Recordings
Robyn Hitchcock & The Venus 3 – Goodnight Oslo

Robyn Hitchcock & The Venus 3 - Goodnight OsloDe naam Robyn Hitchcock zal bij weinig mensen een belletje doen rinkelen,...

Antony And The Johnsons – The Crying Light

Antony and The Johnsons - The Crying Light De belevingswereld van Antony is er één, waarin niet gemakkelijk te...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT