VERSLAG: Fischer-Z - 13/04 - Gebouw-T

Fischer-Z Solo /John Watts

Er worden 400 gasten verwacht bij dit middagconcert in Bergen op Zoom. Gebouw T is de locatie en voorafgaande aan het concert is er een Q and A. Er is erg vriendelijk personeel en er loopt een overwegend rustig ouder publiek. De merchandise vindt al voor het concert gretig aftrek, wat laat zien dat de artiest veel vaste fans trekt. De man treedt dan ook al jaren op.

Waar waarschijnlijk veel mensen voor de oudere nummers komen, zullen ook zijn solo nummers onder eigen naam vast en zeker aan bod komen, een ieder is klaar voor een geweldige middag.

John Watts komt op met gitaar, hoedje, zwart t-shirt, een boekje in de hand en de zaal lichten gaan uit.

Er zit een komkommer in de microfoon standaard. Dit geeft gelijk een brede lach bij een ieder in het publiek, en ook John Watts gaat hier ontspannen mee om. Even opnieuw stemmen en daar gaan we...

Hij vraagt het publiek mee te doen aan een vocale warming up, zomaar twee regels maar gelijk gaat het hele publiek mee, ze worden beloond met direct 3 toppers The Worker, Roomservice, en So Long, tussen de nummers doet hij een armbandje af dat wat in de weg zit, maakt grappen en verteld hij dat hij van oorsprong drummer is geweest. De eerste drie nummers laten mooi zien dat ze ook prima zonder de synthesizers gespeeld kunnen worden. Crazy girl wordt ingezet, het klinkt voor velen bekend maar het meezingen wordt voor sommige al lastiger. Er volgt een verhaal over een keer dat bikers en skinheads een metalen tafel naar beneden gooiden achter zijn rug door de houten vloer. Het nummer Haters wordt daarmee ingeluid met als volgende The Crank. Tot zover allemaal nummers van de eerste 2 albums uit respectievelijk 1979 en 1980. Marguerite Yourcenar doorbreekt het en springt naar 1992. Een vrolijk nummer gezongen met zijn kenmerkende stem die ook hier, middels Oooh ooh, weer iedereen laat meezingen met zijn bewondering voor een boek van Marguerite Yourcenar. Inderdaad komt nu ook het eerste John Watts nummer, Angel of Gardenia. met opvolgend een geheel nieuw nummer: Wonder, een onbekende song maar er wordt gevraagd om effe mee te zingen. Sometimes I wonder if i´m here at all. Net voor de pauze ook nog het volgende nieuwe nummer, wat al wel online te vinden is... When love goes wrong.

Er is dan 20 minuten pauze, op de achtergrond worden stukjes van het aankomende album Punkt afgespeeld.

Na de pauze zegt John Watts over het volgende een nummer, wat een cover is, dat hij dat graag zelf geschreven zou hebben, Something got a hold of my heart. Het is bekend van Gene Pitney en later Marc Almond, Het wordt gebracht met veel gevoel, wat ook weer een mooie brug is naar het verhaaltje over zijn moeder en de covid periode en het mooie nummer Right Now. Een nummer van The Cry mag niet ontbreken en dus: Need you. Fischer Z’s Cruise Missiles, van het album Red Skies Over Paradise is een nummer met een Staccato rifje en een duistere tekst . Bij alweer een nieuw nummer: Helicopter? over 10 monkeys, wordt gevraagd door ons als "monkey publiek" het woord Hallelujah mee te zingen. John Watts solo nummer I Smell Roses komt nog voorbij en dan een super snelle, zeer korte, versie van Limbo..

Damascus Disco. Dit is een verborgen parel waarin alles samenkomt. Een stevige song met stevige teksten die tonen dat John Watts muziek maakt die geen enkel onderwerp hoeft te schuwen. Dit gegeven herhaalt hij direct met het even krachtige One Voice met hierin de zin “And now it’s time to wake up”, John Watts entertaint, zingt en maakt grappen maar nooit zonder boodschap.

Dan de solo versie van Marliese. gevolgd door het grootste applaus wat toch al weelderig klonk.

Tijd voor de toegiften.....niet eens zo lang verdwijnt hij naar achter om zeer snel weer met een huppeltje terug te keren en start met Bohemian, een song over kleine kinderen in de jaren vijftig. Zelf noemt hij het “A swaying song”. The perfect day, hij heeft het naar eigen zeggen lang niet gespeeld. Het heeft een mooi breekbaar einde van het liedje. John Watts zegt graag nog een extra liedje erbij te willen doen , There is a wilderness here, te willen spelen voor hij straks afsluit met het laatste nummer. Hij geeft aan volgend jaar met band weer terug te keren en uiteraard vindt iedereen dat een goed idee. Further From Love is de afsluiter.

De man heeft voor immens grote zalen gespeeld, maar ook de kleinere krijgen een even enthousiaste man te zien. Met een publiek dat wist waar ze voor kwamen en meer kregen dan gehoopt. Hij zegt zelf dat dit een solo optreden is, maar we mogen niet anders dan concluderen dat hij niet alleen was , het was oprecht John Watts en fans.

We kijken uit naar de optredens met de band, en genieten na van deze voorlopig laatste in de Solo reeks