VERSLAG: Pearl Jam - 25/07 - Ziggo Dome

Pearl Jam

Op een gegeven moment draaien de registratiecamera’s in de Ziggo Dome even richting de voorste rijen. Veel uitzinnige mensen, de armen de lucht in. Sommige armen dragen vier papieren bandjes in verschillende kleuren, sommigen dragen er vijf, een enkeling zelfs zes. Eén bandje per show. Dit zijn de die hard fans, mensen die Pearl Jam over de hele wereld volgen. Voor hen was de pil dan ook het allerbitterst, na de ‘soap’ van de afgelopen dagen met last-minute afzeggingen in onder andere Wenen en Amsterdam.

Die soap was het gevolg van de slechte luchtkwaliteit door rookontwikkeling bij de show op Lollapalooza in Parijs, wat weer het gevolg was van de verschillende bosbranden in de regio. Maar óók een beetje het gevolg van de eigenwijsheid van de band, die coûte que coûte wil(de) spelen - altijd. En dus werd er tot het aller-aller-allerlaatste moment gewacht met afzeggen, waardoor het volledig gevulde plein bij de Ziggo Dome gisteren omstreeks vijven weer rechtsomkeert kon maken. Gelukkig scheen de zon, zullen we maar zeggen.

Ook vandaag is het heel lang spannend of de stembanden van Eddie Vedder weer zodanig hersteld zijn dat er een optreden in zit. Even na drieën klinkt het verlossende woord: de show gaat door. Godzijdank, want zo krijgt deze Europese tour uiteindelijk toch een waardig slotstuk. En wát voor een.

Toegegeven: als Vedder op een krukje de show met een paar semi-akoestische liedjes begint, zinkt de moed ons in de schoenen. Wordt het zo’n avond? Eentje van wel willen, maar niet kunnen? Niets is minder waar. Zéker niet wanneer gitaristen Mike McCready - met afstand dé showstopper van de avond (sorry Ed) - en Josh Klinghoffer (ex-Peppers) compleet uit hun plaat gaan tijdens ‘W.M.A.’, die ze pas voor de tweede keer ooit (!) in Europa spelen.

Die publieksfavoriet wordt opgevolgd door ‘Why Go’ en ‘Even Flow’, waarbij Vedder verstandig besluit om de refreinen maar grotendeels door het publiek te laten dragen. We moeten tenslotte nog even door, en bovendien heeft behandelend KNO-arts Marco Franken (die uitgebreid wordt bedankt en een mooi plekkie in de zaal heeft gekregen) geadviseerd ‘zeker niet voluit te zingen’. Daar houdt Vedder zich dan ook aan. Althans, zolang het duurt…

Het helpt dat de band de show slim indeelt, met veel ruimte voor vocals van onder andere Klinghoffer en drummer Matt Cameron, tijdens vrij briljante covers van Purple Rain en Black Diamond (KISS). Op die manier kan Vedder af en toe de broodnodige rust pakken, om er vervolgens weer vol in te klappen. Die KISS-cover is eigenlijk het moment waarna het alleen maar beter wordt, en beter, en beter.

Eddie Vedder is warm gedraaid en de hele Ziggo Dome mag het weten. ‘Given To Fly’: ijzersterk gespeeld én gezongen. Afsluiter ‘Porch’? De toko staat op z’n kop. En dan die toegift, met onder meer de Prince-cover als ultiem hoogtepunt van de avond. Een diepe buiging voor zowel Klinghoffer (vocals) als McCready (gitaar) zijn op hun plaats. Als tussen de bisnummers dan ook nog een uitstekend gezongen versie van ‘Indifference’ zit, danken we onze lieve heer op onze blote knieën dat die angst van eerder op de avond, onterecht blijkt.


Het is bijna half twaalf wanneer Vedder en consorten iedereen naar huis sturen met Neil Young’s klassieker ‘(Keep On) Rockin’ In The Free World’. Op Twitter werd her en der gesuggereerd dat, door de vele afzeggingen en het feit dat de band ook al bijna vijfendertig jaar meegaat, het misschien wel eens de laatste keer geweest kon zijn. Niets is minder waar: Pearl Jam is springlevend en zelfs met een Eddie Vedder die niet op z’n paasbest is, een van de allerbeste bands van deze aardkloot.


Setlist

Nothing As It Seems
Off He Goes
Footsteps
Alright
W.M.A.
Why Go
Even Flow
Pilate
Corduroy
Mankind
Wishlist
Hard To Imagine
Better Man
Black Diamond
Given To Fly
Porch
Do The Evolution
Purple Rain
Alive
Indifference
(Keep On) Rockin’ In The Free World