VERSLAG: Wet Leg - 20/5 - Rotown

Wet Leg - 20/5 - Rotown

Aan het begin van ‘Too Late Now’ maken Hester Chambers, gitariste en zangeres van het Britse Wet Leg, en haar bandgenoot Rhian Teasdale met gitaar en al een aantal pirouettes om vervolgens in lachen uit te barsten. Tijdens het optreden in Rotown zijn er meer van dit soort momenten waarbij de lol van de dames van het podium afspat. Gek genoeg lijkt Teasdale bij de weinige keren dat ze het publiek aanspreekt enorm verlegen. Toch windt ze het publiek met haar bedankjes om de vinger.

Wet Leg is hip. Sinds debuutsingle ‘Chaise Longue’ – met die heerlijke hook en die dubbelzinnige tekst – iets minder dan een jaar geleden viraal ging, is de ster van Teasdale en Chambers hard gestegen. Enkele net zo leuke singles en een debuutplaat later speelde Wet Leg inmiddels in de grote, Amerikaanse talkshows van Jimmy Fallon en James Corden, tourde de band door Engeland en de Verenigde Staten en noemde 3voor12 hen ‘objectief gezien de allerleukste band van het moment.’ Met al die buzz en hype zou het dus zomaar zo kunnen zijn dat de huidige serie optredens in ons land – naast Rotown onder meer in de kleine zaal van Doornroosje en Ekko – de laatste kans is om Wet Leg in zulke kleine zalen te zien. De shows zijn dan ook al tijden stijf uitverkocht.

Met één plaat op zak zal het niemand verbazen dat deze vrijwel in zijn geheel wordt gespeeld. Gelukkig staat deze bol van de pakkende indiebangers, dus dat is geen enkel probleem. Net als de plaat begint het optreden met ‘Being In Love’, tweede single ‘Wet Dream’ komt al gauw voorbij en de show eindigt krap een uur later met ‘Ur Mom’, ‘Angelica’ en (natuurlijk) ‘Chaise Longue’. De nummers die niet op de plaat staan, behoren echter tot de hoogtepunten van de show. ‘Obvious’ is werkelijk een prachtig nummer en voor ‘I Want to Be Abducted (By a UFO)’ legt Teasdale haar gitaar even opzij om als een volleerde frontvrouw het gehele (kleine) podium het hare te maken.

Dat laatste is wel een uitzondering. Wet Leg is gedurende het optreden grotendeels in zichzelf gekeerd. Chambers lijkt zich soms verloren te voelen op het podium om op te leven als ze een momentje heeft met Teasdale of een van de andere bandleden. Zij, drummer Henry Holmes, bassist Ellis Durand en toetsenist/gitarist Joshua Mobaraki, spelen stoïcijns hun partijen. Dat doen ze wel enorm strak, het is duidelijk dat de band in de afgelopen maanden veel meters heeft gemaakt.

Wet Leg draait op leuke liedjes en de charme van Chambers en Teasdale die vooral heel veel lol met elkaar lijken te hebben. Of het voor hen uitmaakt of ze in Rotterdam of in hun eigen woonkamer staan, is niet geheel duidelijk. De volle zaal, met een uiterst gemêleerd publiek, maalt er niet om, en waarom zouden ze? Op het podium staat misschien wel de leukste band van het moment.