VERSLAG: Loyle Carner - 28/02 - Paradiso Noord

VERSLAG: Jurre Anema  

Loyle Carner - 28/02 - Paradiso Noord

Loyle Carner, onthoud die naam. Twee jaar na zijn debuut-EP, wat voorprogramma's voor Joey Bada$$, Nas en MF Doom opleverde, kwam vorige maand eindelijk zijn eerste album Yesterday's Gone uit. Door de Britse media werd het direct unaniem lovend ontvangen en zelfs als een van de beste hiphopdebuutalbums van deze eeuw bestempeld. In oktober stond hij nog in de kleine bovenzaal van Paradiso, nu is hij alweer terug in Nederland. Na optredens in het Rotterdamse Bird en op de radio bij 3FM staat hij vanavond in de Tolhuistuin in Amsterdam-Noord.

Ben Coyle-Larner, zoals de rapper dagelijks door het leven gaat, betreedt het podium als de tonen van het grootse 'The Isle of Arran' door de zaal klinken. Zoals de track dat ook op het album is, is dit vanavond een perfecte opener en heeft hij het publiek direct te pakken. Met op de achtergrond een foto van zijn familie en vrienden - tevens zijn albumcover - staat hij vol overgave op het podium zijn verhaal te delen: "I wonder why dad didn't want me, ex didn't need me." Het is een indrukwekkende start en exemplarisch voor wat de 22-jarige Brit in huis heeft. Zijn muziek klinkt als een zachtere uitvoering van boombapbeats, die worden verrijkt met een jazzy gitaar, soulvolle sample en/of subtiele piano, waardoor een meer melancholisch geluid ontstaat. Soms is het wat laidback, maar nooit is het saai. Daarvoor zijn de beats te sterk, de melodieën te fijn en de flow te sterk. En alsof dat niet genoeg is, heeft Loyle Carner een gigantische gunfactor. Zijn oprechtheid komt duidelijk naar voren in zijn teksten, maar ook in zijn dankbare uitingen wanneer het publiek blijft joelen en klappen. Hij geeft zich bloot in alles wat hij doet en dat wordt gewaardeerd. Zo vertelt hij over het zusje wat hij wilde maar nooit heeft gehad, zijn heimwee naar South-Londen en hoe hij zijn vader mist.

Maar Loyle Carner staat vanavond niet alleen op het podium. Muzikale compagnon en producer Rebel Kleff toert mee als deejay en verzorgt de achtergrondvocalen. De stemmen vullen elkaar goed aan, iets wat ook opvalt als Rebel Kleff - zelf een begenadig rapper - een aantal coupletten voor zijn rekening neemt. De enige keer waar hij een steekje laat vallen is als het scratchen in het begin ietwat lomp is. Later op de avond is dit echter een aangename toevoeging, als het tempo omhoog gaat en de nummers wat harder worden. Zo doet Loyle Carner een succesvolle freestyle en covert hij A Tribe Called Quest, een belangrijke en duidelijke hoorbare inspiratiebron, om vervolgens het publiek mee te laten springen op No CD. Het concert is bijna af, alleen 'Sun of Jean' wacht nog. Het nummer is een ode aan zijn familie: de sample is een zanglijntje van zijn stiefvader die in 2014 overleed. Indertijd leidde dat ertoe dat hij zijn school gedag zei en met EP Little Late zich vol op het muziek stortte om kostwinnaar te worden. Zijn album is vernoemd naar de albumtitel van zijn vader en elk optreden heeft hij een voetbalshirt van zijn vader bij zich zodat ze toch samen zijn. Alsof dit al niet ontroerend genoeg is, verdwijnt op dat moment de achtergrondfoto van zijn familie en blijft alleen zijn moeder over, die vertelt wat deze Ben Coyle-Larner voor haar betekent. Het veroorzaakt kippenvel en is een prachtige afsluiting van een indrukwekkend concert. "Ain't nothing changed except the size of this stage" zei Loyle Carner, en dat podium gaat nog veel groter worden na vanavond in Tolhuistuin. Het is hem gegund.

 

MAGGIE ROGERS - 02/03 - PARADISO NOORDMaggie Rogers stond vanavond in Paradiso Noord in Amsterdam en Podiuminfo was...

FATHERSON - 27/02 - MELKWEG Fatherson stond vanavond in de Melkweg en Podiuminfo was erbij. Bekijk hier...