VERSLAG: Bloc Party - 28/4 - Vredenburg

Bloc Party - 28/4 - Vredenburg

Het trio van Biffy Clyro, dat vanavond voorprogramma is van Bloc Party, heeft er zin in. Stipt om 20.15 uur betreden de Schotten het podium van Vredenburg in Utrecht. Hoewel de bezetting met alleen zang/leadgitaar, bas en drums vrij basic is, staat deze hoge zaal bol van hun geluid. Dit niet in de laatste plaats door de strakke drums van Ben Johnston. Staccato ramt hij letterlijk het ritme onder de melodieuze zang van Simon Neil en baslijnen van James Johnston. Extra sterke drumstokjes zijn zeker geen overbodige luxe. Tijdens het laatste en tevens meest bekende nummer ‘Glitter and Trauma’ gaat de bassist goed los. Met gepassioneerde screams geeft hij de set een laatste opzwieper.

Na deze goede opwarmer, duurt het even voordat het de beurt is aan Bloc Party. De pauze wordt door velen gebruikt om een goede positie te vinden in de uitverkochte zaal. Anders dan bij de meeste zalen, doet het ontwerp van Vredenburg denken aan een Romeinse arena. Voor het podium is plaats om te staan, maar de helft van de bezoekers zal het hogerop moeten zoeken. Aan drie zijden van de zaal zijn zitplaatsen die stijl de hoogte in gaan. Gelukkig bestaan deze uit klapstoelen, dus opgeklapt is dansen evengoed geen probleem.

Dat het publiek toch echt voor Bloc Party is gekomen, blijkt uit het enthousiaste onthaal als de rockers uit Oost-Londen om 21.30 uur het podium oplopen. Terwijl de zaal amper tot bedaren is gekomen, zet zanger Kele Okereke ingetogen ‘Song For Clay (Dissappear Here)’ in, tevens het openingsnummer van het tweede Bloc Party-album A Weekend In The City. Het rustige intro blijkt een stilte voor de storm. Wanneer alle sensoren op scherp staan, valt drummer Matt Tong in met zijn vlijmscherpe drums.

Zoals tijdens de set zal blijken voorziet hij alle nummers op haast onnavolgbare wijze van een ruggegraat. Zijn drumpartijen doen qua complexiteit zeker niet onder voor de riffs van leadgitarist Russell Lissack. Op plaat valt de muzikale geraffineerdheid van Bloc Party op, maar op het podium blijkt eens temeer dat de Engelsen perfect op elkaar zijn ingespeeld. Elk geluid valt als bij een puzzel perfect op zijn plaats.

Als de mannen van Bloc Party na amper drie kwartier spelen het podium aflopen, is het voor iedereen duidelijk dat de show er nog niet opzit. Gelukkig komt Kele Okereke dit algauw bevestigen: “Welcome at the second part of the set”. Inmiddels heeft bassist Gordon Moakes plaatsgenomen achter het tweede drumstel, dat naast Russell Lissack is neergezet. Niet overdienstelijk drumt hij het nummer ‘Sunday’ mee, dat hierdoor heerlijk veel body krijgt.

Voor Kele is het na dit nummer tijd om het publiek en de Vredenburg eens nader te bekijken. Hij regelt een microfoon met een lang snoer bij een roadie, springt lenig over een hekje, loopt de onderste rijen van de zitplaatsen in en laat de uitgelaten zaal in verbazing achter als hij de deur richting uitgang doorgaat. Gelukkig keert hij gauw terug van de tl-verlichte gang waar hij op uitkomt. Geen moelijke afweging voor iemand die met vetgedrukte letters het beroemde Trainspotting-motto 'Choose Life' op zijn t-shirt gedrukt heeft staan.

Iedereen die vanvond bij Bloc Party staat, zal erkennen dat het gekochte kaartje een goede keuze is geweest. Zeker wanneer er ook nog eens een perfecte uitvoering van ‘Like Eating Glass’ klinkt en de band besluit om een tweede toegift aan de show vast te plakken. Toch zit het er na anderhalf uur spelen om 23.00 uur echt op. Met een buiging neemt Bloc Party afscheid van een dampend (niet in de laatste plaats door de constante pit voor het podium) Vredenburg. Te zien aan de grijns van Kele kunnen ook de mannen van Bloc Party na vanavond een extra vinkje zetten onder de noemer Choose Life.