VERSLAG: Run The Jewels - 20/12 - TivoliVredenburg

Run The Jewels blinkt ondanks het geluid uit

Koningen kunnen niet zonder goede lakeien. Run The Jewels, het project van El-P en Killer Mike, heeft zichzelf met Run The Jewels 2 tot koning van de hedendaagse hiphop gekroond. Knalharde beats vallen samen met briljante rap, waarbij vooral Killer Mike monden open laat vallen. Het album voert menig jaarlijstje aan. In de Pandora, hoog in TivoliVredenburg, is het een lid van het ondersteunend personeel dat Run The Jewels dwars zit.

De geluidsman had zijn dag niet, of is totaal ongeschikt voor zijn beroep. Een DJ waar alle muziek vandaan komt met daarvoor twee rappende giganten is niet de moeilijkst denkbare bezetting. Toch lukt het de zwakste schakel van de avond niet om het geluid ook maar één moment fatsoenlijk af te stellen. De beats knallen behoorlijk, maar vrijwel elke nuance in de muziek valt weg. Erger nog: het lijkt er gedurende het hele concert op dat er tussen de monden van El-P en Killer Mike en hun microfoons een geluidsisolerende laag zit.

Desondanks bewijst Run The Jewels dat het opkomen op ‘We Are The Champions’ meer zelfkennis dan zelfoverschatting is. De volle Pandora verandert binnen de kortste keren in een hevig kloppend hart waarin meer gezweet wordt dan in een gemiddelde sportschool. Harde beats, waarbij ‘Oh My Darling Don’t Cry’ eruit springt, vormen de eerste mokerslag, waarna het rappende duo de genadeslag uitdeelt.

Achteraf bezien is het ongelofelijk dat het mogelijk is om met zo’n baggergeluid zo te overtuigen. Alleen bij ‘36’’ Chain’ valt het doorgaans razende publiek even stil. El-P pikt reacties uit de zaal op over het geluid, maar veel helpt het niet. ‘Close Your Eyes (And Count To Fuck)’ is even later een ‘banger’ om u tegen te zeggen, maar zo goed als de stem van Zack de la Rocha uit de speakers knalt zijn de heren waar het allemaal om draait niet te horen.

Zack de la Rocha, de naam is gevallen. Een show van Run The Jewels doet qua intensiteit denken aan de verhalen rond een aardbeving veroorzakend Rage Against The Machine. Stralend middelpunt hierbij is Killer Mike. Ondanks de plaatselijke hitte staat de in een sweater geklede, toch niet al te slanke hiphop revelatie het publiek op te zwepen met zijn onnavolgbare ‘skills’. En dan is hij ook nog eens ‘‘fuckin’ drunk’’ als we hem mogen geloven. Hoed af voor de koningen van Run The Jewels, die echter wel eens een bezem door hun hofhouding mogen halen.