VERSLAG: The Dears - 31/10/06 - Melkweg

The Dears - 31/10/06 - Melkweg

Twee jaar geleden stonden The Dears geprogrammeerd als voorprogramma van Snow Patrol. Aangezien laatst genoemde wegens problemen moest afzeggen, werden The Dears het hoofdprogramma. Ook toen al heb ik met open mond staan luisteren naar het concert dat onderdeel was van de promotietour voor hun cd ‘No Cities Left’. Op dit moment zijn ze terug met hun nieuwe album ‘Gang Of Losers’ (Lees ook de albumrecensie op Festivalinfo!) en met een nieuwe show.

Vanavond fungeert Ghosttrucker als voorprogramma. Een erg leuke Nederlandse band met een wat spookachtig geluid over zich. De drie soepele zangstemmen gaan er goed samen. Het geheel doet wat denken aan een combinatie van het spookhuisgeluid op een oude kermis en zigeunermuziek, maar zeker ook gewoon aan vrolijke swingmuziek. Erg vermakelijk en de vele Melkwegbezoekers bewegen dan ook subtiel mee.

The Dears komen kort hierna het podium op. Ze beginnen ietwat onverwacht met een serie hardere nummers. Nummers als ‘Ticket To Immortality’ en ‘Death Or Live We Want You’ zetten de toon voor de eerste twintig minuten van het concert. Het poppy geluid is makkelijk luisterbaar en er wordt goed gespeeld. Zanger Murray Lightburn lijkt zijn muzikale genialiteit haast uit te stralen, terwijl de rest van de band duidelijk geniet van de aandacht en het spelen van de nummers.

Wanneer ‘Lost In The Plot’ wordt ingezet, gaat het publiek pas goed uit zijn dak en krijgt de avond een magisch randje. Dan blijkt ook dat oudere nummers zoals ‘Never Destroy Us’ en ‘22: The Death Of All The Romance’ stukken beter klinken dan het latere werk van deze band. De melancholische stem van Murray galmt door de zaal en het publiek geniet. Aan het einde van het nummer ‘We Can Have It’ zingt het dan ook intiem “It won’t ever be what we want” met hem mee. Het is erg indrukwekkend om te zien en horen hoe iedereen zo vanuit zijn hart meezingt. De bandleden lachen en laten elk op hun eigen manier zien hoeveel ze van het optreden genieten.

Tijdens de toegift, ‘Postcard From Purgatory’, wordt bijna iedereen persoonlijk toegesproken met de tekst: “We love you” of “You there in that shirt, we love you”. Een “And we love you too!” ligt op het puntje van de tong, want het publiek, dat heeft net zo hard genoten.