VERSLAG: DeWolff - 5/10 - Paard van Troje

DeWolff - 5/10 - Paard van Troje

Op een regenachtige vrijdagavond verzamelt jong en oud zich in het Paard van Troje in Den Haag om DeWolff aan het werk te zien. Hun album, DeWolff IV, is alweer een paar maanden uit en in het kader daarvan toert de band door het hele land. Vanavond doen ze dat met The La La Lies in het voorprogramma. Deze band maakt vrolijke rocknummers die naarmate het optreden vordert steeds beter uit de verf komen. Vooral de nummers waarin gitarist Louis Inghels uitgebreid aan het soleren slaat, vallen in positieve zin op.

Wat zeker niet onvermeld mag blijven is dat DeWolff, naast een grote backdrop en (naar zal blijken) een enthousiaste fanschare, beschikt over een zeer goed geklede roadie die qua styling makkelijk in de band zou passen. Vandaag doet de band het echter in de standaard 3-mansbezetting. Het zal geen geheim zijn dat de heren enorm beïnvloed zijn door de muziek van weleer. Tijdens het optreden horen we vlagen Pink Floyd, Led Zeppelin, Soft Machine, The Doors en nog veel meer. Dit stoort echter geen seconde; DeWolff speelt niet alleen vol overgave, maar draait ook de hand niet om voor plotse verschillen in dynamiek, tempowisselingen en lang uitgesponnen, spannende solo’s. Alle bandleden krijgen uitgebreid de kans om hun kunsten te vertonen en het publiek slikt het als zoete koek.

Voor het podium wordt stevig gepogo’d terwijl in de wat veiliger regionen door jong en oud flink gedanst wordt. Na verloop van tijd volgen de stagedivers, en in de toegift komt er zowaar een circlepit op gang. Zelfs gitarist Pablo van de Poel springt nog even in het publiek. Het lijkt wel alsof we bij een metalconcert zijn.

Een oudere man zegt: “die jonge gasten gaan uit hun dak op muziek waarop wij dat 40 jaar geleden deden”, en dat is inderdaad wat er in het Paard gebeurt. DeWolff brengt generaties samen door oude muziek aan een nieuw publiek te introduceren. Het is misschien niet origineel, maar wel heel erg lekker.