VERSLAG: Neil Young - 01/07 - Stadspark Groningen

Zomerse magie met Neil Young en Van Morrison

Onder de noemer Summerstage presenteert SPOT Groningen deze zomer een reeks openluchtconcerten in het Stadspark van Groningen. Voor Neil Young was dit de ideale gelegenheid om opnieuw voet op Nederlandse bodem te zetten, aangezien hij tijdens zijn huidige tournee uitsluitend buitenlocaties aandoet. Hij wordt vergezeld door Van Morrison, die optreedt als luxueuze special guest.

Twee legendarische muzikanten, beiden eigenzinnig en uitgesproken. Morrison liet zich tijdens de pandemie nog opmerken met controversiële uitspraken en complottheorieën, terwijl Young juist zijn muziek van Spotify verwijderde mede vanwege de verspreiding van desinformatie. Dat Neil Young nu juist met Van Morrison wil optreden is een mooi voorbeeld van verbondenheid. Geen van beiden komt met grote politieke toespraken, maar de echo’s van oorlog, onvrede en het Trump-tijdperk klinken onmiskenbaar door in de teksten en setlist keuze.

Van Morrison houdt het persoonlijk. Halverwege zijn set, tijdens een doorvoelde uitvoering van ‘Benediction’, zingt hij: When push comes to shove, thank God for self-love.De zin hangt in de lucht als een fluisterende oproep. Zijn set leunt op een lome, zwoele mix van soul, blues en jazz — perfect passend bij deze warme zomerdag. Grote hits blijven grotendeels uit, maar de opener Into The Mystic maakt meteen veel goed. Naarmate het optreden vordert, komt zijn band meer los, met een prachtig vraag-en-antwoordspel tussen Morrison en zijn saxofonist als uitschieter.

Bij Neil Young is de subtiliteit op de meeste momenten ver te zoeken. En dat is precies de bedoeling. Zijn band is ronduit indrukwekkend. Veteraan Spooner Oldham, die speelde met Aretha Franklin, Bob Dylan en JJ Cale, voorziet de muziek van warme Hammond-klanken. Samen met de jongere garde, waaronder Micah Nelson (zoon van Willie Nelson), vormt Young een hechte eenheid waaruit lange, gelaagde jams ontstaan. Soms kruipen ze zo dicht op elkaar dat het lijkt alsof men het publiek vergeet.

Young vuurt rauwe rocksongs af als een jonge hond. Young heeft geen enkel probleem met een greatest hits-set. De avond kent meerdere hoogtepunten, waaronder een explosieve uitvoering van ‘Hey Hey, My My (Into the Black)’ en het vurige ‘Sun Green’, waarin mondharmonica en gitaar zich vermengen tot een psychedelische storm. Met een prachtige blues basis. Het nummer, over milieuactiviste Sarah White, klinkt als een directe aanklacht tegen politieke onverschilligheid.

Afsluiten doet hij met ‘Throw Your Hatred Down’ en ‘Keep On Rocking In The Free World’. Twee nummers die niets aan de verbeelding overlaten.

Neil Young heeft met zijn compromisloze gitaarspel generaties muzikanten beïnvloed. Met zijn tachtigste verjaardag in zicht is hij nog altijd onverminderd relevant. Hij speelt met vuur, plezier en overgave. Veel liedjes klokken langer als tien minuten. Als traktatie klinken ook ingetogen klassiekers als ‘The Needle and the Damage Done’, ‘Harvest Moon’ en ‘Old Man’ prachtig. Zo bouwt hij een set op waarin intimiteit en explosiviteit elkaar naadloos afwisselen.

Een optreden dat de lat hoog legt voor toekomstige edities van de Summerstage.