2017-04-13
Allereerst moeten we Radkey even vermanend toespreken. Een gebrand cd’tje met een papiepen sticker opsturen? Verdorie, het schijfje schee er zelfs mee uit in de cd-speler! Heren, dat kan echt niet. Vooral niet omdat het met de muziek over de hele linie wel goed zit op Delicious Rock Noise. Rauw, ruig, catchy, opzwepend: het is wat je wil van de getinte rockers uit de VS. Het drietal bedient zich over de hele lengte van het album van een beproefd recept uit de rock om de nummers interessant te maken. Kort samengevat zijn dat tempowisselingen, herkenbare refreintjes qua tekst, goede licks en een korrelige sound. Dat de nummers an sich dan niet eens zo veel om het lijf hebben, valt een stuk minder op.
Wie bijvoorbeeld ‘Love Spills’ ontleedt, ziet dat Radkey weinig echt ingewikkelds doet. Een hoog gitaarrifje snijdt door het gehoor en nestelt zich daarin. Het couplet kent met bassdrum en een goede zanglijn weinig echt enerverends. Het refrein is een heerlijke meezinger op beukende beats en een paar simpele akkoorden op gitaar. Verder wordt de track opgedirkt met enkele kleine foefjes op de achtergrond en een gierende solo als brug. Weinig bijzonders, maar de luisteraar verliest zich volledig in de perfect opgebouwde en uitgevoerde track, die één van de hoogtepunten op het album is.
Helaas werkt dit recept niet overal. Enkele tracks vallen door de mand, en daardoor voelt het album als geheel ook een tikje langdradig. Gelukkig zijn er afwisselingmomenten. Zo is het ietwat melancholische ‘Hunger Pain’ een prima albumbreker, zonder dat het geforceerd voelt. En laatkomer ‘Marvel’ is een simpel liedje dat een beetje aan glamrock doet denken. Iets dat uitstekend past bij de luie stem van zanger Dee Radke. Daartegenover staan een paar momenten waar de mannen zich wagen aan razendsnelle nummer, die juist helemaal niet werken.
Om zich verder te ontwikkelen moet Radkey toch wat meer gaan variëren, zonder daarbij de fortes van de band uit het oog te verliezen. Delicious Rock Noise is een lekkere plaat die de moeite waard is, maar wel één waar de rek snel uit is.
Mike Zito - Make Blues Not WarDe Amerikaanse bluesartiest Mike Zito is het levende bewijs dat alleen...
Giles Robson - For Those Who Need The Blues De strijd tussen de authentieke bluesmuzikant en de opname van een...