2015-12-27
Je zou verwachten dat er een soort boze anarchistenpunk uit je speakers moet knallen bij een naam als Kiss The Anus Of A Black Cat, maar de muziek van deze Belgen is een heel stuk subtieler dan de naam doet vermoeden. In de tien jaar van het bestaan van de band zijn er al heel wat genres de revue gepasseerd. Zo begon Stef Irritant, het enige vaste lid van de band, vooral in de donkere folk met een sterk southern gothic gevoel. De muziek werd gekenmerkt door het gebruik van vreemde instrumentatie zoals we dat van de latere Tom Waits kennen. Vanaf Weltuntergangsstimmung, dat in 2012 uit kwam, werd er echter een geheel nieuwe weg ingeslagen, blijkbaar heeft Stef rond die tijd de jaren tachtig ontdekt. Het album was een verrassend welkome mix tussen zijn bekende folk en elektronische postpunk. Op To Live Vicariously is te horen dat hij verder op ontdekkingstocht is gegaan in de wereld van de elektronica. Op zijn herkenbare klagerige zang na is er op dit album echter zo goed als niets meer te herkennen van de oude Kiss The Anus Of A Black Cat. En helaas moet gezegd worden dat dit toch erg jammer is. Natuurlijk is er niets mis met het herontdekken van je eigen sound, maar op dit album klinkt het net te vaak alsof hij nog niet echt klaar was met zijn ontdekkingstocht en er toch voor koos om het album af te ronden.
Op nummers als ‘Walls And Ways To Hide’ of ‘Be The Death Of Me’ is net iets duidelijk te horen dat Irritant nog niet helemaal klaar was met het begrijpen van zijn vintage synthesizers. Iets te veel herhaling zonder echt de aandacht van de luisteraar te trekken. Het vervelendste hieraan is dat de nummers best een prima skelet hebben, maar eigenlijk niet echt goed zijn uitgewerkt. Ieder nummer lijkt een eigen karakter en idee te hebben, maar omdat op ieder nummer, zo lijkt het, exact de zelfde Korgjes zijn gebruikt wordt het geheel een mengelmoes van liedjes die erg op elkaar lijken.
Het sterkste nummer van het album, ‘Drone For Conan’, krijgt vooral de voorkeur vanwege een tamelijk catchy refreintje. En zelfs bij dit nummer krijg je na een paar draaibeurten al het idee: dat had net even wat beter gemogen. Hoewel zijn meer folky werk absoluut sterker is, wil ondergetekende Stef aanmoedigen om op zijn elektronische ontdekkingstocht door te gaan. Er zit hier genoeg in, maar hij moet er alleen even wat meer tijd voor nemen om het er uit te halen. Als hij dat bij zijn volgende album iets zorgvuldiger aanpakt zou daar zomaar opeens wel een wereldplaat uit kunnen komen.
.jpg)
Olafur Arnalds And Nils Frahm - An Evening With Olafur Arnalds And Nils FrahmLabelgenoten Ólafur Arnalds & Nils Frahm , van Erased Tapes, zijn dikke...
.jpg)
Paradise Lost - Symphony For The Lost ”The perfect Christmas gift for every gothic metal fan” , zo begint met...