2015-04-05
Ze zijn tegenwoordig niet meer op twee handen te tellen, de artiesten die een retrogeluid aangrijpen om er hun eigen ding van te maken. The Soft Moon is ook zo’n artiest. New wave en post-punk worden met veel liefde door hem onder handen genomen. De uitspraak “beter goed gejat dan slecht verzonnen” gaat echter niet helemaal op voor Luis Vasquez. De Amerikaan weet met zijn inspiratiebronnen op geheel eigen wijze een prachtige plaat neer te zetten die de jaren ’80 zonder enige moeite naar boven haalt. Zonder dat het gekunsteld of gemakzuchtig aanvoelt.Softe muziek maakt Luis Vasquez allerminst. Ook op zijn nieuwe plaat gooit hij er vanaf de opening meteen weer een opzwepende beat tegenaan. Wat meteen opvalt, is dat de muziek een stuk scherper en meer industrieel klinkt dan op zijn voorganger Zeros. Niet dat Vasquez 360 graden omslaat, in een track als ‘Try’ horen we onmiskenbaar het geluid van The Cure en Joy Division terug. Wat knap is, is dat The Soft Moon het new wave- en postpunkelement niet klakkeloos kopieert, maar er haast een ode van maakt. Timing en opbouw zijn ijzersterk uitgevoerd, waardoor elk nummer een prettige hoeveelheid spanning bevat.
Deeper is muzikaal gezien een uiteenlopende plaat. Onheilspellend op sommige momenten en dan weer haast melancholisch. Die diversiteit van de hele plaat is ook mooi gevangen in de titeltrack. Repetitieve drums, verschillende zangpartijen en golvende melodieën. Het zijn de sleutelelementen van de plaat die gevangen zijn in wat je de sleuteltrack van de plaat zou kunnen noemen. Andere nummers zoals ‘Far’ hebben een nostalgische ondertoon en brengen zonder moeite de jaren ’80 naar boven, zelfs als je die als luisteraar niet eens hebt meegemaakt. ‘Desertion’ is juist weer een knaller van een song, die één bonk energie uitstraalt.
Afsluiter ‘Being’ is met zijn zes minuten de langste track van de plaat, waarvan de laatste helft de plaat laat uitsterven met een aanhoudende ruis. ‘Being’ opent met uitspraken als “I can’t see my face. I don’t know who I am. What is this place?” Deze lijken een vorm van onzekerheid te willen overbrengen. Of dat ook daadwerkelijk zo is, blijft open. Deeper klinkt namelijk als een plaat die met een grote mate van zelfbewustheid is gemaakt. Feilloos uitgevoerd en zo mooi dat het een ode zou kunnen zijn aan de muzikale genres die Vasquez hanteert.
Vasquez ontleende zijn artiestennaam aan de binnenste laag van de maan, een zachte laag waarin zwaartekracht wordt gegenereerd door toedoen van de aarde. Het zou goed kunnen dat de albumtitel daar ook op slaat, het graven naar de binnenste kern. Waar de muziek in ieder geval ook diep kruipt, is onder de huid van de luisteraar. Deeper is een prachtige toevoeging aan het oeuvre van The Soft Moon en een must-listen voor iedereen die van industrial, new wave en postpunk houdt.
.jpg)
Idlewild - Everything Ever WrittenKleine jongens worden groot, en opgroeien is onvermijdelijk. Dat geldt ook...
-2.jpg)
Circa Waves - Young Chasers Dat het Britse muziekblad NME, in navolging van Radio One goeroe Zane Lowe,...