2014-05-21
Dark Arc, het tweede album van de folk punk band Saintseneca, is klein maar fijn. De veertien songs vullen nog maar net veertig minuten, maar doen dat wel met een impact. Daarbij doorlopen ze het wijde spectrum van emoties, maar met name eenzaamheid vindt zijn plek in de songteksten. De groep, onder leiding van alleskunner Zac Little, heeft een behoorlijke wisseling van de wacht gehad. Steve Jacobs en Luke Smith maken plaats voor de nieuwe leden Maryn Jones (All Dogs) en Steve Ciolek (The Sidekicks). Dit verse bloed bracht tevens een infusie van inspiratie mee. De kruising van folk, uit de Amerikaanse Appalachen bergstreek, met de onstuimige en krachtige elementen uit het punkgenre zorgt ervoor dat het geen kopie van de stijl van The Dropkick Murphys is. Nee, Saintseneca heeft meer die folk twang met pop en post-punk elementen. Ze spelen zowel uitgelaten als timide. Daarnaast breidt Little zijn arrangementen ook flink uit, door gebruik van meer akoestisch sterke instrumenten als de balalaika, mandoline, dulcimer, Turkse baglama, en vloerpercussie.
De verschillende muziekinvloeden die je terug hoort bij het viertal uit Colombus (Ohio) variëren van Neutral Milk Hotel tot Bob Dylan en van de Violent Femmes en Velvet Underground tot Band Of Horses.
Met ‘Blood Bath’ wordt de toon van de cd snel gezet. Start dit nummer nog als een bedeesde akoestische ballade gezongen in Little’s nasale stem, geleidelijk aan mondt het uit in een banjo-gedreven, meeklap en -stamp jam. Terwijl de song tekstueel gezien thema’s als eenzaamheid, hartenleed en de betekenis van het leven aanboort. Een succesvolle structuur die in de andere songs ook wordt toegepast. Opvolger ‘Daendors’ bouwt dus al flink voetstampend voort op zijn energieke voorganger. Ook titeltrack ‘Dark Arc’ begint bedrieglijk timide maar barst aan het eind uit tot een meute opzwepende en snaren brekende mix.
Wanneer Maryn Jones vocaal het voortouw neemt in ‘Fed Up With Hunger’ laten we de punkkant even voor wat ze is. Hier krijgen we de bedeesde indiefolk met simpele akoestische gitaarbegeleiding en fluisterende, delicate harmonieën tussen Jones en Little te horen. Hartverscheurend is ook afsluiter ‘We Are All Beads On The Same String’ waarin Little met een simpele, strakke baslijn zijn poëtische teksten kracht bijzet.
Saintseneca is een band die duidelijk is ontstaan in het vuur van live optreden tussen het hardere segment, maar die ook trouw is aan haar herkomst en daarin de gulden middenweg heeft gevonden. Hard feesten en hard huilen, het kan perfect samen.
.jpg)
Ages and Ages - Divisionary "Een collectief van gelijkgestemde geesten" , zo omschrijft Ages And Ages...
.jpg)
My Own Army - Too Many Faces My Own Army is een rockband bestaande uit vier Nederlanders afkomstig uit...