.jpg)
2013-02-25
Het Noorse Darkthrone is niet meer weg te denken uit de metalscene. Al eind jaren tachtig was de band actief en begon ze met het spelen van deathmetal. En zoals meer tijd- en genregenoten gooide ook Darkthrone het roer begin jaren negentig geheel om. De heren Fenriz (Gylve Fenris Nagell), Nocturno Culto (Ted Skjellum) en Zephyrous (Ivar Enger) sloten zich aan bij de heersende blackmetal-trend zonder zich daarbij over te geven aan de controversiële daden die daar in die tijd helaas bij hoorden. De eerste albums klonken primitief en bewust ondergeproduceerd, maar halverwege het vorige decennium stapte Darkthrone over naar een wat andere stijl. De blackmetal werd niet direct overboord gegooid, maar vermengd met heavy metal en punk, zodat er een geluid ontstond dat raakvlakken had met bands als Venom en Bathory. De krijsende zang van Nocturno Culto werd echter wel verbannen ten faveure van redelijk normale zang.
Ook op studio album nummer vijftien, getiteld The underground Resistance, tapt de band uit het vaatje van Venom en Bathory, vermengd met wat scheutjes Emperor, Entombed en Hypocrisy. De riffs klinken vrij simpel maar effectief. Hoewel Nocturno Culto duidelijk maakt niet tot de allerbeste zangers in het genre te horen, past zijn stem past prima bij de muziek. In het lange afsluitende ‘Leave No Cross Unturned’ probeert hij met theatrale uithalen King Diamond naar de kroon te steken. Tezamen met de repetitieve riffs zorgt dat voor aardige momenten, maar met ruim een kwartier duurt dit nummer veel te lang.
In het slepend beginnende ‘Valkyrie’ horen we een riff die verdacht veel lijkt op een Hypocrisy-riff (‘The Fourth Dimension’). In het vervolg van het nummer pakt de band de draad van de huppelende metalpunk weer op met een als Ihsahn (Emperor) klinkende Nocturno Culto. De lekker ouderwetse metalriff in ‘Lesser Men’ begeleidt een grommende Nocturno die hierin voor de verandering eens klinkt als Tom Warrior (Celtic Frost). Hoogtepunt op de plaat is echter het negen minuten durende ‘Come Warfare, The Entire Doom’ dat bijzonder desolaat klinkt en gezegend is met een memorabele riff.
De muziek van de hedendaagse Darkthrone staat behoorlijk ver af van de extreme geluiden uit de beginjaren. De nieuwe plaat klinkt charmant, zonder dat het direct aardverschuivingen tot gevolg heeft. Dat zanger Nocturno Culto daarbij schaamteloos zijn helden probeert te imiteren nemen we daarbij maar voor lief. Dit is gewoon een degelijke metalplaat zoals er maandelijks zoveel worden uitgebracht, maar het rechtvaardigt de roep om weer eens een ouderwets zwart metalen schijfje.
.jpg)
Glasses & Mustaches - To Smithereens!Zoals elk beginnende band betaamd is het doel om, mocht de branche het...
.jpg)
Elliott Brood - Days Into Years De Canadese band Elliott Brood tourt momenteel door Nederland. Ze zijn hier...