RECENSIE: Brutal Truth - End Time

Brutal Truth – End Times
recensie cijfer 2011-11-09 Brutale waarheden komen vaak hard aan, maar in het geval van de Amerikaanse grindcoreformatie Brutal Truth kunnen we ze gerust ronduit vernietigend noemen. Manusje-van-alles Dan Lilker (onder meer bekend van het vroege Anthrax en van de legendarische projecten SOD en Nuclear Assault) stichtte deze band in 1990 en bracht hier vier albums mee uit. Na de split in 1999 duurde het tien jaar alvorens deze jongens terugsloegen met het sterke Evolution Through Revolution. Dit album kreeg goede kritieken, waardoor ze een goede reden hadden om ermee door te gaan. Nu is er dus de zesde langspeler End Times, die als vanouds agressief, bondig en snel klinkt.

Hoe zou het zijn om met één van de bandleden in de kroeg te hangen? Men zou alleszins geen urenlange verhalen moeten verwachten, als we op de tijdspanne van het gemiddelde nummer van Brutal Truth afgaan. Het overgrote deel haalt niet eens de twee minuten. Slechts in intro ‘Malice’, intermezzo ‘Warm Embrace Of Poverty’ en outro ‘Drink Up’ brengen ze de trage, slome, alles meesleurende vorm van grindcore, waardoor die songs al eens wat langer duren. Het overige is vooral een wervelwind van kabaal. Het album eindigt met ‘Control Room’, een absolute filler die vijftien minuten noise toevoegt. We hebben totaal geen idee waarom deze track op End Times kwam, aangezien het zonder deze overbodigheid ook ruim de veertig minuten haalt. Na een halve luisterbeurt heb je het wel gehad (we zaten de trip uit en vonden het toch zeker tien minuten verloren levenstijd).

Als favoriete zondagochtendplaat van een doordeweekse tinnituspatiënt kan dit album wel tellen, maar voor de rest vrezen we dat enkel de grindcorefans hier een echte topper in zullen zien. Enkele goede riffs fleuren het giftige goedje wel op, maar het is toch vooral zeer direct, lawaaierig en snel vergeten. Voor de oude rotten van Brutal Truth kan het nog steeds niet hard en luid genoeg, maar onze iets jeugdigere oren schreeuwen toch om een tikkeltje meer verfijndheid.
Recensent:Bram De Wulf Artiest:Brutal Truth Label:Relapse Records
Geike – For the Beauty of Confusion

Geike - For the Beauty of ConfusionKan Hooverphonic zonder zangeres Geike Arnaert? Nee, dat kunnen ze toch niet...

Johnny Cash - Bootleg

Johnny Cash - Bootleg Vol III Vorig jaar startte het Sony Music sublabel Legacy Recordings met de Johnny...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT