RECENSIE: Wu-Tang Clan - Legendary Weapons

Wu-Tang – Legendary Weapons
recensie cijfer 2011-09-17 De volwaardige nieuwe van Wu-Tang Clan is aangekondigd voor 2012, dus wordt er nu even een tussendoortje uitgebracht onder het niet zo originele alias Wu-Tang. Net als de vorige release Chamber Music uit 2009, valt Legendary Weapons in de categorie compilatie, wat in hiphopland meestal al een voorbode is voor een zwak album.

De vaste producer van dienst RZA gooit even de handdoek in de ring en geeft zijn receptenboek door aan leerling-tovenaar Noah Rubin, die we eveneens nog kennen van diezelfde vorige compilatie Chamber Music. Of ze ook op hun volwaardige releases gebruik zullen maken van deze man en zijn diensten is niet duidelijk, maar de afdankertjes komen alvast in zijn schuif terecht. Alle typische elementen voor een reguliere release van de clan komen voorbij: rauwe beats, kungfu samples en trage, meeslepende melodieën. Samen met een aantal gastartiesten zoals Sean Price, Roc Marciano en M.O.P. wisselen de verschillende leden van Wu-Tang elkaar af. Enkel GZA en Masta Killa geven deze keer verstek. Dit alles levert een nogal grijs album op, dat hier en daar wel weet te herinneren aan de goede oude Wu-Tang Clan (‘Laced Cheeba’, ‘225 rounds’), maar nergens bij het nekvel grijpt, zoals de klassiekers Protect Ya Neck of C.R.E.A.M. dat deden. ‘The Black Diamonds’ zorgt voor een emotionele noot, terwijl het experiment ‘Never Feel This Pain’ een stukje soul wil toevoegen aan hun repertoire. Met wisselend succes. Tekstueel stelt het ook nogal teleur. Zo weet Sean Price ons te informeren dat al de ”bitches” lijden aan AIDS (waarmee hij ietwat is blijven steken in het New York van de jaren negentig), terwijl RZA ervan overtuigd is dat de islam ”the way of Christ” is (waarmee hij gewoonweg achterlijk overkomt). De meest in het oog springende rhymes op het album mogen echter toegeschreven worden aan gastartiest Termanology, die even in een fast rap dat lichtpuntje vormt op dit verder nogal saaie album.

Deze release lijkt met andere woorden eerder op een stijloefening, als aanzet tot de nieuwe volwaardige release. Slecht kan je het wederom niet noemen, maar wel weinig noemenswaardig, wat jammer is voor een hiphopformatie van dit kaliber. Het wordt met andere woorden uitkijken naar 2012, hopend op beterschap.
Recensent:Bram De Wulf Artiest:Wu-Tang Clan Label:E1 Entertainment
Switchfoot – Vice Verses

Switchfoot - Vice VersesToen de Amerikaanse band Switchfoot het vorige album Hello Hurricane...

The Cambodian Space Project – 2011: A Space Odyssey

The Cambodian Space Project - 2011: A Space Odyssey De Australische muzikant en filmmaker Julien Poulson bezocht Cambodja...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT