2010-10-24
Hoewel de dagen weer grijzer en donkerder worden, komt er toch soms nog een pareltje uit muziekland aangedreven dat onverwachts de huiskamer weer doet oplichten. We hadden nog nooit van het Duitse Beehoover gehoord, maar zullen dit grandioze duo niet snel vergeten. Op papier lijkt het op het eerste zicht onorigineel: we krijgen een drummer en een basgitarist voorgeschoteld, die samen negen nummers lang moeten verbluffen. Namen als The White Stripes en The Blackbox Revelation flitsen al snel voor onze ogen, maar toch horen we op Concrete Catalyst niets van wat we aanvankelijk verwachtten. De basgitaar wordt bespeeld als gitaar en de muziek klinkt nooit als voorgenoemde bands. Wat we dan wel krijgen is iets compleet anders, want voor het eerst is een duo erin geslaagd de genialiteit van Tool te vermengen met elementen uit de metal. Bovendien wordt dit gevaarlijke goedje stevig gekruid met absurde humor.Vanaf het eerste nummer ‘Oceanriver’ hoor je reeds de invloed van Tool. We krijgen dezelfde donkere, enigszins trage progressive die we gewoon zijn van Manyard James Keenan en de zijnen. Het valt meteen op dat de zang en de productie hier niet perfect zijn, maar eens je in het bootje van Beehoover gestapt bent, maakt dit niet veel meer uit. Je ondergaat hun derde album op dezelfde manier als een ritje in de rollercoaster. In ‘Five minutes of resistance’ valt je mond open van verbazing door de bevreemdende stukken die we totnogtoe enkel bij Satyricon tegenkwamen, terwijl er in ‘Sultana’ af en toe een lieflijke melodie als een vers bloeiende bloem op een donkere massieve rotsblok wordt tussen gegooid, die je terug uit je onheimelijke roes doet ontwaken. De melancholie die we in het akoestische ‘Rocking Chair’ krijgen, doet hevige emoties opzwellen, maar wanneer je de zanger tussen de zweverige nostalgie naar zijn kindertijd hoort vertellen dat ze oma haar schommelstoel in brand staken om de kamer te verwarmen, doorbreekt deze humor even de krachtige wervelwind waar je in verzeild was geraakt. Door dit constante spelen met verschillende elementen, krijg je een album dat je een trip aanbiedt die je onmogelijk kan en mag weigeren. In ‘The Dragonfighter’ en ‘Trainer’ doen ze een oefening in duistere traagheid, waar ze zonder problemen in slagen, terwijl dit een domein is waar vele bands vaak de mist ingaan. We raakten nergens verveeld en bleven geboeid -bijna geketend- luisteren naar wat deze twee heren te bieden hadden.
Dit charismatische stukje genialiteit zal iedereen bekoren die genoeg heeft van de herhaling die we te vaak tegenkomen wanneer we met muziek in aanraking komen. Beehoover klinkt op Concrete Catalyst gedeeltelijk vertrouwd, maar stimuleert het brein op die manier dat je hun naam van de daken wil schreeuwen.
The AntiKaroshi - Per/Son/AlienExile On Mainstream Records is een label gekend om zijn bizarre en rare...
Circle of Silence - 2.0 Al ruim vijf jaar timmeren ze nu aan de weg, het uit Limburg afkomstige...