RECENSIE: Neo-Prophet - Monsters

Neo-Prophet – Monsters
recensie cijfer 2010-05-01 Dat er in België een meer dan goed muzikaal klimaat heerst, is inmiddels overal doorgedrongen. Op het gebied van de progressieve rock is het nog enigszins behelpen, al zorgen bands als Quantum Fantay en Neo-Prophet er voor dat België ook in deze muziekstijl op de kaart begint te komen. Monsters, de debuutplaat van het in 2005 opgerichte kwartet is al een tijdje uit zodat deze recensie misschien als mosterd na de maaltijd komt. Maar gelukkig is het album goed genoeg om nog eens onder de aandacht te brengen.

Het eerste wat opvalt bij beluistering van de plaat is het stemgeluid van Hans “Mac” Six, die veel gelijkenis vertoont met die van Michel Van Wassem van PB II. De vergelijking met de Hagenaars is dan snel gemaakt, al is dat wat al te gemakkelijk. Natuurlijk heeft de band veel weg van PBII, maar ook Alquin lijkt een invloed en de band heeft soms ook wel wat weg van een band als Ulysses. Opener ‘The Truth’ is vlot, meezingbaar en niet echt representatief voor de rest van het album wat een stuk donkerder en bedachtzamer klinkt. Wel een lekker nummer om een album mee te openen. Wat na de opener volgt streelt de trommelvliezen. Nummers als ‘The Vast Machine’ en het spannende ‘(March Of The) Boneless zijn behoorlijk verslavend. In ‘The Man Without A Name’ komt de band enigszins jazzy uit de hoek. Het nummer ‘911 Pianoid’ met overspannen piano-intro heeft een grappige en vrolijke tekst over dagdromen om ooit rijk en beroemd te mogen zijn. Het refrein staat hier haaks op de coupletten en zorgt voor mooie momenten. Slotstuk is het twintig minuten durende, uit zes partjes bestaande, ‘T.N.P (The New Prophet)’, dat de hele essentie van de Band ten toon spreidt. Van ruig rockend tot rustig progressief, alle facetten van de band passeren in dit nummer de revue. De teksten handelen met grote regelmaat over religie en politiek, en daarbij stellen de heren die zaken niet bepaald rooskleurig voor. De verrassende wendingen in de muziek van Neo-Prophet passen daar dan ook uitstekend bij.

Monsters is een niet te onderschatten album en is misschien een mooie aanzet voor meer Belgische progrock bands om alle bescheidenheid van zich af te gooien. Het debuut van Neo-Prophet is een van begin tot eind verslavend album dat per luisterbeurt een stukje beter wordt. Grote Klasse!
Recensent:Jan Didden Artiest:Neo-Prophet Label:Eigen Beheer
Speelman & Speelman - Wakker in de Stad

Speelman & Speelman - Wakker in de StadDe gebroeders Speelman vormen een cabaretduo met de naam Speelman &...

Black Thoughts Bleeding – Stomachion

Black Thoughts Bleeding - Stomachion Black Thoughts Bleeding is een Duitse metalband die pas sinds 2008 bestaat....

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT