2009-02-14
Is Erlend Øye een genie? Een multitalent is ie in ieder geval wel. De Noor maakt even gemakkelijk folk (met Kings Of Convenience) als dance (met Röyksopp), maar draait zijn hand ook niet om voor een electropopplaat onder eigen naam (Unrest, 2003). En dan is de bebrilde alleskunner ook nog eens kapitein op het onder Duitse vlag varende schip dat The Whitest Boy Alive heet. Het nieuwe album Rules is, net als zijn voorganger Dreams uit 2006, een verdomd relaxte plaat geworden.Øye en de zijnen houden wel van een uitdaging. Rules werd opgenomen aan de hand van een aantal van tevoren opgestelde regels: geen overdubs, geen effecten en elk nummer moest in één take opgenomen worden. Plaats van handeling: een zelfgebouwde studio in Mexico. Het resultaat: 300 takes van elf verschillende liedjes. Rules is meer dansgeoriënteerd dan het debuutalbum. De baslijnen zijn nadrukkelijker aanwezig en het gebruik van Rhodes- en Crumar-synths zorgt voor een nóg warmer geluid. De minimalistische composities zitten verbluffend vernuftig in elkaar en worden met een bijna enge vanzelfsprekendheid ten gehore gebracht. Dit is ultieme chillmuziek. Luister maar eens naar het heerlijk repeterende refrein en de Super Mario-synths van ‘Courage’ of het hobbelende baslijntje en de funky toetsen in ‘High On The Heels’. Onweerstaanbaar toch!?
Met Rules bevestigt The Whitest Boy Alive de status die met Dreams verworven is. Het album loopt over van de ideeën, maar zonder volgeplamuurd te klinken. Dat is knap. Dus ja, we durven het hardop te schrijven: Erlend Øye is behoorlijk geniaal.
Ben Kweller - Changing Horses Ben Kweller maakte tot op heden drie albums met middle-of-the-road...
New Morality - Fear of Nothing De uit Arnhem afkomstige hardcore/punk formative New Morality zijn er maar...