2008-07-01
No Age is een duo dat bestaat uit drummer/zanger Dean Spunt en gitarist Randy Randall. De twee zaten aanvankelijk in de harde punkband The Wives, waar naast Randall en Spunt ook bassist Jeremy Villalobos deel van uitmaakte, maar gingen na het opheffen van deze band als duo verder. Ze vernoemen zichzelf naar een in 1987 verschenen compilatie van SST, het roemruchte label dat onderdak bood aan onder andere Descendents, Sonic Youth, Black Flag, Hüsker Dü, Dinosaur Jr. en Meat Puppets. In 2007 verschijnt het debuutalbum Weirdo Rippers bij FatCat, maar de opvolger, getiteld Nouns verschijnt nu bij het relatief grote Sub Pop. De muziek van No Age is experimenteel, hard en compromisloos en zelf noemen de heren bijvoorbeeld Thurston Moore (Sonic Youth) en Crass als grote voorbeelden. Noisy gitaarpartijen voeren de boventoon, ondersteund door rechttoe rechtaan drumpartijen. De sterke opener ‘Miner’ zet direct de toon voor het album, al is de zang in dit nummer wel heel ver in de mix weggestopt. In de andere nummers zit de zang, voor zover aanwezig, wat meer naar voren in de mix.
Spunt en Randall kunnen duidelijk meer dan alleen lawaai maken, want Nouns bevat een aantal sterke tracks, die vaak vrij melodieus zijn (alles is relatief natuurlijk). Zo zijn ‘Eraser’, ‘Teen Creeps’, Sleeper Hold, ‘Ripped Knees’ en het eerder genoemde ‘Miner’ gewoon erg goede nummers. Hetzelfde geldt voor ‘Here Should Be My Home’, het hoogtepunt van het album. De meeste andere nummers zijn ook dik in orde. Alleen als het tweetal teveel gaat experimenteren, wordt het duidelijk minder interessant. De bijna-ambient noise van ‘Keechie’ is op zich leuk, maar duurt te lang. Het eveneens instrumentale ‘Impossible Bouquet’ is ook niet zo heel boeiend.
Verder is Nouns gewoon een lekkere plaat voor liefhebbers van de betere herrie. Ondanks de minimale bezetting weet No Age een vol geluid neer te zetten en bovendien hebben ze sterke songs. Deze worden er bovendien in hoog tempo doorheen gejaagd: twaalf tracks in een half uur. Daarin schuilt ook voor een deel de kracht van het album. Even lekker een half uurtje raggen en dan weer wat anders.
Mudhoney - The Lucky OnesIn 1988 was het Mudhoney die grunge op de muzikale kaart zette. De typische...
Monotonix - Body Language Israël staat vooral bekend om zijn eeuwige strijd tegen de Palestijnen en je...