2007-12-11
The Boss Martians zijn afkomstig uit Seattle. Na het in 2005 verschenen album The Set-Up volgde een non-stop tour door de V.S. en Europa. Nu is het tijd voor een vervolg plaat, het album Presssure in the Sodo. Kosten noch moeite zijn gespaard. Zo mixte Jack Endino, bekend van producties van onder andere Nirvana en Soundgarden, de plaat af en schreef Iggy Pop mee aan één van de songs.De plaat opent sterkt met het nummer ‘Power of Doubt’. Het rockt goed door en het refrein doet je even denken aan de sound van Turbonegro’s album Apocalypse Dudes. The Boss Martians razen vervolgens door met ‘Mars is for Martians’. Deze track zou op een willekeurige plaat van The Misfits niet misstaan. Het nummer is in samenwerking met Iggy Pop geschreven en de plaat heeft hiermee z’n hoogtepunt eigenlijk al bereikt.
Op ‘If You Only Knew’ begint de stem van zanger/gitarist Evan Foster wat te vervelen. Zijn stem is redelijk beperkt qua sound. Hij heeft echt z’n eigen maniertje en dit stoort af en toe. Dit is jammer omdat het muzikaal allemaal prima in elkaar zit. Gelukkig maakt het orgeltje in ‘Don’t Wanne See You Again’ veel goed. Met ‘And She’s Gone’ heeft de plaat ook klassiek poprock nummer in huis. Dan gaat met de nummers ‘Stiletto’ en ‘Hey Hey Yeah Yeah’ het tempo weer flink omhoog en kunnen we van wat vuige rock ’n roll genieten.
Pressure in the Sodo is in beginsel een lekker stevige (punk)rock plaat. Door de wat ‘emo’- achtige invulling van de zang en een aantal zwakke nummers mist de plaat net dat beetje pit waardoor het een blijvertje had kunnen worden. Liefhebbers van pop- en emorock kunnen met deze plaat waarschijnlijk prima uit de voeten. Ga je voor het wat hardere en ruigere werk, dan zal deze plaat je minder aanspreken.
Acda en de Munnik - NachtmuziekThomas Acda en Paul de Munnik, een kleinkunstduo dat uitgroeide tot één van...
Hamell on Trial - Songs for Parents who enjoy Drugs Een jaar na het verschijnen van dit album met de provocerende naam Songs for...