2023-03-13
Het is mooi dat veel bands in eigen beheer albums uit kunnen brengen. Zonder tussenkomst van een maatschappij gaan alle inkomsten naar de band, al kost het hele productieproces ook flink wat, zodat er uiteindelijk maar weinig overblijft. Want dat is natuurlijk ook het gevaar van eigen beheer releases; echt goede promotie is er niet en te vaak sneeuwen hele goede platen onder in het massale aanbod. Je mag hopen dat het voor Gallia anders gaat lopen, want het zou toch heel erg zonde zijn als hun eerste album in de vergetelheid raakt. Want ook na hun mooie eerste EP (2020) is de naam Gallia nog niet echt gaan leven.Obscura is dus de eerste plaat van Elyn Vandenwyngaert (zang), Yannick Marris (gitaar), Laurens Vandebroek (bas) en Ties Jehoul (drums) en zoals de namen al doen vermoeden komt Gallia uit België. De band maakt symfonische metal, al noemen ze het zelf cinematische metal. Hoe je het ook wil noemen, Gallia maakt metal in het straatje van de bekende namen, waarbij regelmatig de naam Nightwish door de gedachten schiet. Hierbij dient gezegd te worden dat Elyn niet een zoetgevooisde sopraan is, maar meer een met twee beentjes op aarde staande rockzangeres. Het past prima bij de symfonische muziek die voorzien is van een lekker stevig gitaargeluid.
Obscura is het vervolg op het verhaal dat ontstond op de EP Everflame en de plaat is dus eigenlijk een soort conceptalbum. Het handelt over een verhaal over de bescherming van de mythische Everflame, welke eeuwen heeft geduurd. Omdat de wereld in die tijd is veranderd moet alles opnieuw worden ontdekt en komt men er achter dat niet alles meer hetzelfde is, maar een stuk duisterder. Zoiets dus. Hoe dan ook, het levert elf sterke songs en een intro op, waardoor de plaat van begin tot eind boeiend blijft.
Na de opener ‘Aperture’ begint de plaat sterk met het vlotte ‘Return Of Time’ dat inderdaad wel direct de kaart Nightwish speelt. Nog meer invloeden van de Finse grootmeesters ontwaren we in het ‘Path Of The Nomad’ en ‘Spirit Of The Sea, maar omdat met name Elyn voor een eigen geluid zorgt stoort het eigenlijk nergens. Het uberbombastische ‘Chaos’ is zonder meer een van de hoogtepunten op het album en ook het stug doorstampende ‘Euphoria’ smaakt heel goed. Mooi rustpuntje is het folky en wat duister aandoende ‘Free Me’ en ook de afsluitende halve ballad ‘New World’ is van een grote schoonheid. Prachtig hoe het ingetogen werkje na ruim drie minuten overschakelt naar een lekker stukje bombast inclusief koor. Een mooi afsluiter.
Obscura toont aan dat Gallia een prima nieuwkomer is binnen het behoorlijk afgegraasde symfonische metalgenre. Maar als je goed bent kun je ook in dit genre nog steeds boven het maaiveld uitsteken en dat doet Gallia zeer zeker.
Epinikion - Inquisition Epinikion is een nieuwe Belgisch-Nederlandse symfonische metalband die in...
Lacuna Coil - Comalies XX Veel artiesten grijpen een jubileum van een klassiek album aan om een...