2022-02-28
Kërkim is het Albanese woord voor “onderzoek” en dat zegt genoeg over dit vijftal uit Apulië, Zuidoost-Italië. Gezien het feit dat deze regio zowel gelegen is aan de Adriatische als de Ionische zee (het hakje van de laars), verkennen zij niet alleen de muziek uit hun thuisland, maar ook die van het nabijgelegen Albanië. Op hun tweede album, La Giostra, (“de draaimolen”) smeedt de groep eigen composities samen met interpretaties van traditionele liederen. Het leidt tot een mengsel van Turkse, Arabische en Griekse folk met invloeden vanuit de Balkan, jazz en klezmer. Kortom, een mooi muzikaal tochtje dat bij Salento begint en bij Maghreb eindigt. Het kwintet wordt geleid door Vincenzo Grasso (klarinet, sopraansax) en bestaat verder uit Maurizio Pellizzari (zang, gitaar, saz, mandoline), Bruno Galeone (accordeon), Manuela Salinaro (darbuka, daf, tar, djembé, krakebs) en Francesco Pellizzari (percussie). Voor dit album worden zij versterkt door talrijke artiesten, waaronder zangeressen Irene Lungo en Jamila Harbi, Antonio Alemanno (contrabas, oud), Gianpaolo Saracino (viool), Giovanni Chirico (baritonsax), Andrea Perrone (trompet) en Giuseppe Spedicato (tuba).
Hun reis begint met ‘La Giostra’, dat met zijn ronddraaien symbool staat voor het komen en gaan van migranten en hun culturen. De verschillende muzieksoorten en in verschillende talen gezongen teksten komen voorbij. Ook de daarbij gepaard gaande rituelen worden meegenomen. Daarnaast symboliseert de carrousel vreugde bij hereniging en verdriet bij vertrek. Deze nostalgie wordt prachtig vertolkt op ‘Tu Che Parti’. Het nummer beschrijft het relaas van migranten die het geluk niet hebben gevonden in het nieuwe aangenomen land en vanwege schaamte niet durven terug te keren naar hun geboorteland. Ook ‘Lulle Lu’, dat gebruikt werd voor de soundtrack van documentaire Neverland [2019] gaat over migratie. Het is ontleend aan het traditionele arbëreshë-repertoire van de Albanezen die in de vijftiende eeuw naar Zuid-Italië emigreerden. Het heeft zowel iets melancholisch als opzwepends.
Dat geldt voor de meeste composities hier. Je kunt je goed voorstellen dat iedereen meezingt en meedanst. Is het op de sevdah (volksmuziek van Bosnië en Herzegovina) van ‘Zapievala’,dat vertelt een onmogelijke liefde, of de Roemeense reismuziek van 'Tre Tzigani’; je kunt niet stilzitten. Het album sluit af met een typisch Macedonisch afscheidslied ‘More Socol Pie’. Het is de eigen geschreven compositie van Grasso , ‘Ballata A Ritmo Incerto’ (“Ballade op een onzeker ritme”), dat het album doet samenkomen. Het is een dialoog in muziek tussen de twee oevers van de Adriatische Zee waar gelukkige en onzekere tijden elkaar afwisselen.
Kërkim weet de migrantenstromen goed in hun muziekcarrousel te vangen. Nergens vliegt het kwintet uit de bocht, waardoor je met ogen dicht je even ergens ander waant. Als je eenmaal opgestapt bent, wil je nog graag een rondje maken. Wanneer je weer met beide benen op de grond staat, kun je niets anders doen dan met je voeten stampen en met je handen klappen. Wat een feest!
Courtney Barnett - Things Take Time, Take TimeIn 2015 brak de Australische singer-songwriter Courtney Barnett door met...
Mary Lattimore - Collected Pieces 2015-2020 De titel Collected Pieces 2015-2020 suggereert een oeuvreoverzicht van de...