2021-05-17
De Nieuw-Zeelandse band The Chills gaat al sinds 1980 mee en hield in die tijd diverse keren op te bestaan, om vervolgens na een paar jaar de draad weer op te pakken. De enige constante factor in The Chills is zanger, gitarist en songwriter Martin Phillipps, die op Scatterbrain wordt vergezeld door Callum Hampton (bas, achtergrondzang), Todd Knudson (drums, achtergrondzang), Erica Sally (gitaar, toetsen, viool, achtergrondzang) en Oli Wilson (toetsen, achtergrondzang). Scatterbrain is het achtste studio-album van The Chills en hierop horen we mooie indiepop met een melancholische inslag. Phillipps schrijft prachtige songs met heerlijke melodieën en samen met zijn band heeft hij deze subtiel, maar tegelijkertijd ook rijk ingekleurd. De ietwat hese stem van Phillipps draagt bij aan het melancholische gevoel. Qua melodieën doet de muziek soms aan de vroege Shins denken. Ook heeft het geheel soms met flarden van bijvoorbeeld Talk Talk en The The een eighties-achtige feel. Deze komt het sterkst tot uiting in het uptempo ‘Worlds Within Worlds’.
Scatterbrain opent sterk met het ietwat gejaagde ‘Monolith’. Ook ‘Little Alien’ is uptempo, maar deze song is wel melodieuzer dan ‘Monolith’. ‘You’re Immortal’ is dan weer steviger en rijker gearrangeerd.
Songs als ‘Caught In My Eye’, ‘Safe And Sound’ en ‘Hourglass’ zijn juist vrij rustig. De laatste song heeft een mooie tekst over ouder worden en het verglijden van de tijd: “Do the grains fall through the hourglass? Only when you’re counting. Do the years fly by? Only when you’re counting.” Nog mooier zijn de eveneens rustige songs ‘Destiny’, dat gebaseerd is op een prachtige melodie, en afsluiter ‘Walls beyond Abandon’, dat opnieuw rijk gearrangeerd is.
Een ietwat vreemde, maar wel lekkere eend in de bijt is de hoekige titeltrack, die dwarsig klinkt, met een licht overstuurde sound. Een opmerkelijke keuze tussen negen, vrij lieflijk klinkende songs. Maar het is geen moeilijkdoenerij for the sake of it want het levert wel degelijk een sterke en uitdagende song op.
The Chills kenden vooral in de jaren ’80 en ’90 in eigen land en ook in Australië het nodige succes, maar in onze contreien zijn ze vrij onbekend. Scatterbrain laat horen hoe onterecht dit is. Het album heeft eigenlijk maar één minpunt en dat is dat het na 32 minuten alweer afgelopen is. Prachtplaat!
Ruud Bos - De FabriekDe coördinator van de recensieafdeling moet enorm flauwe humor hebben. Leuk...
Dr. Lonnie Smith - Breathe In een knotsgekke tijd als deze, waarin iedere vorm van contact met onze...