2020-08-25
Net als je als wijsneuzige recensent loopt te verkondigen dat in metal alles al eens een keer is gedaan en dat alles wat nieuw verschijnt doorgaans gerecycled is, word je geconfronteerd met Imperial Triumphant. Het trio komt uit New York en bracht al eerder drie albums uit, maar ondergetekende was nog niet bekend met de muziek van het drietal. Waar we normaal, zeker bij metal, altijd ons uiterste best doen om de muziek in een hokje te stoppen gaan we dat bij Imperial Triumphant niet eens meer proberen. Op Alphaville horen we volstrekt unieke muziek die voor velen op de zenuwen zal gaan werken, maar die laat horen dat Zachary Ilya Ezrin (zang en gitaar), Kenny Grohowski (drums) en Steve Blanco (Bas) uitermate getalenteerde muzikanten zijn die heel veel meer kunnen dan dodelijke riffs produceren. We gaan toch maar eens proberen wat te zeggen over de muziek op Alphaville, dat een avantgardistische mix laat horen deathmetal, black metal, thrashmetal en jazz(!). Dissonante riffs, tegendraadse ritmes, jazzy basloopjes, vervormde stemsamples, soundscapes, nihilistische stukjes muziek en een hese grunt, rechtstreeks uit een net geopend zombiegraf, het wordt allemaal samengebracht in de negen vrij lange songs op Alphaville, die alle kanten op stuiteren. Hier moet je wel tegen kunnen en het is aan te raden dit niet op te zetten tijdens een romantisch dinertje met je geliefde, want dan is het gegarandeerd einde romantisch avondje.
Om de muziek te duiden, een beschrijving van de meest opvallende track: ‘Transmission To Mercury’ dat met een rustig jazzy piano-intro begint en waar kalm een trompet overheen meandert, totdat na een kleine twee minuten een blastbeat losbarst en Ezrin zijn smerige grunt loslaat. Zoals in alle tracks heeft hier ook de jazzy baslijn een hoofdrol en na enkele minuten duikt de trompet weer op, gevolgd door een gekerm van een vrouw (?) die het zo te horen niet breed heeft. Het titelnummer is wat meer een ‘gewoon‘ metalnummer en doet soms wel wat denken aan het werk van Cynic, al is het orkestrale stuk halverwege van een hele andere orde
Over elke song kun je al een artikel schrijven, maar de songs die je het eerst zult oppakken zijn die met de meeste structuur, zoals ‘The Greater Good’ en opener ‘Rotted Future’. Dat wil dus niet zeggen dat de andere tracks niet de moeite waard zijn, maar die hebben vaak nog meer tijd nodig om te doorgronden.
Imperial Triuphant heeft dan naast al dat fraais ook nog twee covers opgenomen: ‘Experiment’ is origineel van het Canadese Voivod, een band ook die het experiment niet schuwt en waar nog de meeste raakvlakken te vinden zijn al dreef Voivod het nooit zo ver door. Verder horen we ook een cover van ‘Happy Home’ van het eveneens avantgardistische The Residents. Zo weten we ook weer waar Abraham de mosterd haalt.
Pin je je niet vast op alleen knoestige metal en houd je van ongebreidelde experimenteerdrift dan is Alphaville van Imperial Triumphant zeker je ding. Het muzikale vakmanschap druipt aan alle kanten van dit flink schurende album, dat een heleboel moois bevat, af, maar je moet het wel een aantal keer beluisteren voor het kwartje zal gaan vallen.
Sentre - SentreWanneer je begint met een band is de ambitie vaak groot en wil je de wereld...
Wilderun - Veil Of Imagination Ondergetekende heeft nog nooit kennis mogen maken met Wilderun , maar is...