2021-01-08
Het Nederlandse kwartet The Mighty Ya-Ya is met Harakiri Blues toe aan haar derde album. Bestaande uit een zingende gitarist, mondharmonicaspeler, bassist en drummer speelt het gezelschap stomende bluesmuziek. Muziek die niet per se in één hokje van het brede genre te vatten valt, maar een interpretatie dat The Mighty Ya-Ya omschrijft als stonerblues. Dat is begrijpelijk want de heren klinken als een meer blues georiënteerde versie van Triggerfinger.Op alle tien de liedjes staan de riffs als een huis. ‘Dead Than Alive’ is een liedje waarbij het stevige ritme gepaard gaat met knallend harmonicaspel. Qua geluid doet het erg aan Nick Cave denken. Vooral de wijze waarop zanger Louis van Empel als een priester predikt. Dit liedje kan zo een nieuwe versie van ‘Dig, Lazarus, Dig!’ zijn.
Het gezelschap doet het soms ook wat rustiger aan. Bijvoorbeeld op ‘Hey Backrider’. Het liedje heeft dat zuidelijke bluesgevoel van Louisiana. De geest van wijlen Tony Joe White klinkt hier duidelijk doorheen. Alleen in plaats van de lijzige stem van Tony geeft de zanger hier een energiekere interpretatie aan het refrein. Ook kalmer is ‘The Electronic Herd Stampede’. De wijze waarop Louis hier langzaam zijn verhaal vertelt over de zombieverslaving aan mobiele telefoons roept associaties op met het vroege werk van De Staat.
De muziek van The Mighty Ya-Ya leunt op het stevige harmonicaspel van Aart van der Wulp. De rest van de band vult aan met stevige riffs en goede zang van Louis. Het geheel put uit veel invloeden van de blues, maar houdt vooral het midden tussen de Britten van Hokie Joint en een blues georiënteerde versie van Triggerfinger. Daarmee is Harakiri Blues een meer dan prima plaat geworden.
Photay - Waking HoursDe oude man met baard op de hoes is niet Evan Shornstein, artiestennaam...
Sammy Brue - Crash Test Kid Op je achttiende al je tweede album uitbrengen, dat doen hem niet veel na....