2020-09-14
Sommige albums verdienen een tweede kans, moet het platenlabel Glitterbeat gedacht hebben nu ze Flash Of The Spirit opnieuw uitbrengen. Niet geremastered of met allerlei extra’s, maar de exacte versie zoals die ook in 1988 op de markt kwam. Vernoemd naar het boek van Robert Farris Thompson, waarin de aanpassing van Afrikaanse culturen aan Amerika besproken wordt, was dit een van de vele platen die onder het kopje ‘New World’ muziek in menig platenzaak te vinden was. Graceland van Paul Simon was net een paar jaar daarvoor verschenen en de honger naar Afrikaanse ritmes leek niet te stillen. Met het succesvolle producer-koppel Brian Eno en Daniel Lanois die net daarvoor gigantische hit albums hadden afgeleverd met Peter Gabriel (So), U2 (The Joshua Tree) en het titelloze album van Robbie Robertson leek dit af te stevenen op een gegarandeerd succes.Jon Hassel is een relatief onbekende legende, al zullen liefhebbers van Amerikaans modern minimalisme hem wel kennen. Nadat hij begin jaren zestig met Karlheinz Stockhausen in Keulen had gestudeerd, keerde hij terug naar de Verenigde Staten en speelde hij al snel mee met Terry Riley en La Monte Young. Op diens tournee ontmoette hij de Indiaanse zanger Pandit Pran Nath en kwam hij in contact met niet-westerse muziekinvloeden. In de begin jaren tachtig introduceerde hij ‘Fourth World’ muziek, wat een akoestisch/elektronisch mengsel is van minimalism, jazz, drone, ambient en op traditionele Afrikaanse en Aziatische instrumenten gebaseerde harmonieën. Het was in samenwerking met Eno dat zijn eerste Fourth World Vol. 1: Possible Musics(1980) het licht zag.
Farafina is een acht man sterk drum-, percussie- en dansensemble uit Burkina Faso en kwam in de bekendheid door een succesvol, gedocumenteerd optreden op het Montreux jazz festival in 1986. Hun ritmes gecombineerd met Hassell’s unieke manier van trompetspelen (waarbij het lijkt of hij deels zingt en deels blaast) en zijn gelaagde keyboardpartijen komen tot een eclectische geheel op het album. Hassel stelde zich op als het negende lid van de band en zo werd de werknaam Jon Hassel/Farafina .
De tien nummers die zij samen hebben opgenomen laten zich beluisteren als een waardige opvolger van het trendsettende Bitches Brew van Miles Davis. Het wordt de luisteraar nergens gemakkelijk gemaakt, met ‘Air Afrique (Wind)’ en ‘Kaboo (Play)’ de meest vriendelijke voor het oor. De typisch Afrikaanse zang met de traditionele percussie, zoals ‘(Like) Warriors Everywhere (Courage)’ en ‘A Vampire Dances (Symmetry)’, zorgen voor een welkome tegenhanger van de experimentele nummers. Het toont de veelzijdigheid aan van deze aan elkaar gewaagde muzikanten.
Heruitgaven zoals deze komen zelden voorbij en dienen gekoesterd te worden. Alle lof voor de platenmaatschappij die dit durfde uit te brengen. Het is maar zeer de vraag of deze heruitgave nieuwe bewonderaars oplevert, maar het feit dat dit album niet gedateerd klinkt geeft aan dat we hier met een tijdloos document van doen hebben.
Masters Of Frame Drums - ElementsAls je naar een concert gaat zie je ze meestal ergens achterin zitten,...
Pulled By Magnets - Rose Golden Doorways Seb Rochford is een bekende sessiedrummer, die met artiesten als Patti Smith,...