2019-12-09
Van de band Exoterm heb je misschien nog nooit gehoord, maar de leden van deze jazz-supergroep zijn wel degelijk bekende namen. Amerikaan Nels Cline is al ruim vijftien jaar gitarist in de band Wilco en speelt met drummer Jim Black op AlasNoAxis. Ook de Noren Rune Nergaard en Kristoffer Berre Alberts hebben hun sporen in de mzuiek ruimschoots verdiend: zo is Nergaard een belangrijk onderdeel van de band Bushman’s Revenge. Exits Into A Corridor is het eerste album van de gelegenheidsgezelschap. In twee dagen werden de nummers, grotendeels gecomponeerd door Rune Nergaard en opgenomen. Het eindresultaat is voor een deel waanzinnig, zowel voor de jazzkenner als voor de algemenere muziekliefhebber.Exoterm combineert ambient jazz met dreigende instrumentals die perfect in de soundscape passen. Openingstracks ‘First Light’ en ‘Forest Mist - Night’ passen hierdoor perfect bij het donkere bos dat op de cover van Exits Into A Corridor staat. Hoewel de (soms experimentele) saxofoon van Berre Alberts de boventoon voert, zijn het de elektronica en drums van Jim Black en de gitaar van Nels Cline die de sfeer van deze tracks neerzetten. Het daaropvolgende ‘…Back Towards The Car – Night’ is minstens net zo goed, maar van een totaal ander kaliber. Het tempo ligt stukken hoger en waar de experimentele saxofoonlijnen bij de vorige nummers bij tijd en wijle contrasteren met de rest van het geluid, daar vormt alles in dit nummer echt één geheel. Hierdoor is het niet alleen toegankelijker, maar ook meteen het beste nummer op het album. Het werkt perfect en wekt echt de illusie dat je een krankzinnige autorit mee maakt; inclusief einde waarbij de auto ongepland tot stilstand lijkt te komen.
Het radicaal verschillende ‘Moves Away From The Door’, een kort, ontspannen jazz nummer, luidt het slot van het album in. ’Two More Times’ en ‘Manufacturing A Smile (Exits Into A Corridor)’ zijn veel experimenteler dan de eerdere nummers en duidelijk bedoeld voor de meer doorgewinterde jazzliefhebber. Waar de eerste nummers nog opvielen door de aanwezigheid van structuur, daar is die nu veel subtieler aanwezig. De instrumenten daarentegen lijken te strijden om de aandacht. Het is overdreven om te zeggen dat het album daar heel erg onder te lijden heeft, maar je bent als luisteraar geneigd om de eerste drie nummers op repeat te zetten. De eerste drie nummers blijven na meerdere luisterbeurten namelijk een genot om naar te luisteren.
Mats Eilertsen - Reveries And RevelationsDat de Scandinavische jazzscene booming is, dat merk je wel aan de...
Klone - Le Grand Voyage Niks ten nadele van Kscope, maar het lijkt wel of veel bands die door het...