2019-07-02
De Nederlandse band The Fire Harvest brengt alleen een album uit wanneer zij vinden dat deze goed genoeg is. Zo komt het dat Open Water het derde album is in zeven jaar en met acht nummers is het ook geen overdaad. De band is opgericht door zanger en gitarist Gerben Houwer, na het uiteenvallen van de postrockband We Vs. Death. Aangevuld door zijn broer Gibson Houwer op drums, bassist Jacco van Elst en gitarist Bart Looman bestaan zij dit jaar alweer vijftien jaar, al is voor dit album Looman vervangen door Nicolai Adolfs. Bevriende Canadese songwriter Michael Feuerstack complementeert het geheel en zorgt ervoor dat het album de juiste hoeveelheid dynamiek in zich heeft. De productie is in handen van de Canadese producenten/muzikanten Daniel Romano en Kenneth Meehan.Alle nummers op het album zijn geïnspireerd op gesprekken tijdens hun laatste tournee en door Gerben Houwer verwerkt tot teksten. De muziek zit ergens tussen post-rock en slowcore met een snufje alt-country. Er zitten veel verwijzingen in naar de elektrische muziek van Neil Young, met wisselend resultaat. Bij een nummer als ‘Not Going To Work’ werkt het zeer goed, maar ‘Picture Of A Man’ komt door de verschillende tempowisselingen wat rommelig en gekunsteld over. Het blijkt het enige smetje op het album te zijn.
Al bij de eerste tonen van 'River Dam', dat het album mag openen, hoor je direct de kwaliteit van de band. Het is met name de rauwe gitaar van Adolfs die het nummer een bite geeft. Dat typeert het album: het lage tempo (soms wel heel sloom) lijkt zich voort te kabbelen met op de juiste momenten stevige gitaarlijnen. Deze zorgen ervoor dat het melancholische album spannend blijft en de monotone zang niet gaat vervelen. Alleen ‘Good Intentions’ met zijn elektronische begin en Bettie Serveert- sound klinkt vrolijk. Het is een prima keuze geweest om dit nummer halverwege op het album te zetten, om zo de donkere klankkleur iets lichter te maken.
Een nummer als ‘Lines In The Sand’ laat het beste horen hoe doordacht de band het album heeft opgebouwd. De stevige bas met de distortion gedreven gitaarriffs en korte solo’s zorgen voor een juiste setting, terwijl het afwisselende tempo de band in topvorm etaleert. Ook nummers zoals ‘Human’ met een heuse slide-gitaar en de afsluiter ‘The Sun And The Sea’ met zijn trage ritme en samenzang, zorgen ervoor dat je alleen maar kan waarderen dat deze band niets overhaast uitbrengt.
Dit is een sober maar effectief album, waarbij de band in een rustig eigen tempo laveert tussen verschillende genres, zonder zich te compromitteren aan een vaste koers. Of dit de titel verklaart, laat zich raden. Een ding is zeker: Nederland is een topband rijker.
Farzane Zamen - Z BentIn het Islamitische Iran is het vrouwen niet toegestaan om in het openbaar te...
Coppersky - Orbiter Coppersky is ontstaan nadat de drie broers Zwart vanuit Columbia (USA) naar...