2018-12-04
Sinds Giel Beelen`s De Beste Singer-Songwriter Van Nederland heeft de uit Dordrecht afkomstige Niels Littooij, ofwel Nielson, zich in de kijker gespeeld met makkelijk te behappen, goed in het gehoor liggende Nederlandstalige popliedjes. Liedjes op basis van de akoestische gitaar. Het leverde hem met ‘Sexy Als Ik Dans’, ‘Beauty & Brains’, ‘Hoe’ (met Miss Montreal), en ‘Mannenharten’ (met Bløf) een handvol hits op. Liedjes die grossierden in de hoopvolle, positieve kant van de liefde. Wanneer je weet dat Nielson zich tijdens zijn opleiding op de Herman Brood Academie specialiseerde in rappen, kun je je voorstellen dat dit recept uiteindelijk geen blijvertje kon zijn. Als je de aflevering van de singer-songwriterwedstrijd waarin Nielson zijn ‘Beauty & Brains’ laat horen, eens terug kijkt, dan valt op dat de zanger tot veel meer in staat moet zijn dan hij tot nu toe heeft laten horen. Het is dan geen verrassing dat de insteek van Diamant, het derde album, volledig anders is dan het eerdere werk. Dat uit zich niet alleen in de sound, maar ook in de thematiek van de teksten. Deze koerswijziging maakt Diamant op zijn minst al interessant.
Zonder aan toegankelijkheid te verliezen liet de sterke single ‘Ijskoud’ al horen dat het hoopvolle en opgewekte karakter is verdwenen. Dat blijkt tekent voor Diamant, want de keerzijde van de liefde staat centraal op het album. Twijfel, het spel van aantrekken en afstoten (‘Underdog’), sleur (‘Plan B’), afwijzing (hoogtepunt ‘Toe Sta Mij Toe’), obstakels (‘Ook Als Het Niet Over Rozen Gaat’), verschillen (‘Vuurwerk’) en dan toch tussen alle perikelen door de onvoorwaardelijkheid (‘Hart Juicht’ ), spelen de hoofdrol. Die volwassenere kant pakt goed uit, al zal de liefhebber van het eerdere, luchtigere werk, er misschien niet zo kapot van zijn. Gelukkig vond Nielson nog wat ruimte voor het mooie van de liefde, want na het zware ‘Toe Sta Mij Toe’, laat ‘Diamant’ horen hoe mooi verlangen kan zijn. Af en toe wordt het wat luchtiger, zoals op het zomerse ‘Doen, Durven Of De Waarheid’, maar eigenlijk valt dit wat uit de toon.
Maar dat is niet de enige koerswijziging, want de sound is veel meer toegespitst op de rapkant van Nielson. Hoewel het rappen zelf misschien niet eens zo aanwezig is, is de catchy gitaarpop ingeruild voor een (over)geproduceerde electronische hiphop/R&B sound die de popmuziek op het moment domineert. Denk aan dikke baslijnen, nog dikkere synths en drums die eerder als drumcomputers klinken dan aan het analoge drumwerk van Matthijs de Ronden. Er komt inderdaad nauwelijks een akoestische gitaar aan te pas, en de electrische gitaar die met enige regelmaat wordt bespeeld, voert zelden de boventoon.
Nielson loopt het risico dat Diamant erg tijdgebonden is en dat het over een paar jaar uit de toon valt. De tijd zal het leren, maar tegelijkertijd symboliseren ijzersterke tracks als ‘Ijskoud’, ‘Toe Sta Mij Toe’, ‘Middernacht’ en ‘Underdog’, ondanks dat Nielson geen groot taalkunstenaar is, de groei van Nielson. Dat Diamant een uiterst commerciële plaat is, doet daar niets aan af.
Klaus Johann Grobe - Du Bist So SymmetrischUit onderzoek blijkt dat mensen met een symmetrisch gezicht knapper worden...
She Makes War - Brace For Impact She Makes War is het soloproject van Laura Kidd en ze is hiermee...